Grafik i architekt wenecki żył w latach 1720-78. Według historyków sztuki jest, obok Goi, jednym z największych grafików nie tylko swojego wieku, ale i wszystkich czasów. Wykształcenie architekta, odebrane w Wenecji, pomogło mu poznać zasady scenografii barokowej. Te zasady posłużyły do wypracowania wizjonerskiej inscenizacji starożytnej architektury. Piranesi studiował architekturę starożytną Neapolu, Herkulanum, Pompei. Od 1745 roku zainteresował się architekturą Rzymu, co zaowocowało serią licznych grafik przestawiających fantazje architektoniczne: Invenzioni caprici di carceri i później cyklami przedstawiającymi widoki antycznych budowli rzymskich Vedute di Roma (1746) i Le Antichita Romane (1756), Carceri (1745).