Urodził się 27 marca 1912 r. w Leżajsku. W latach 1924-1930 uczył się w Liceum Krzemienieckim. Pobierał też naukę malarstwa u Władysława Galimskiego. W 1939 ukończył (z wyróżnieniem) krakowską ASP, której został wykładowcą po wojnie. Od 1946 r. wykładał w krakowskiej ASP, a od 1948 r. w warszawskiej ASP. W 1983 r. otrzymał tytuł profesora sztuk plastycznych. W drugiej połowie lat 40-tych wystawiał z Grupą Młodych Plastyków. W 1947 wyjechał do Paryża, był stypendystą Ministerstwa Kultury i Sztuki. W Paryżu przystąpił do grupy "Le Surréalisme Révolutionnaire". W 1948 wrócił do Warszawy, związał się z Klubem Młodych Artystów i Naukowców, jego prace prezentowane były na I Wystawie Sztuki Nowoczesnej (1948/49). Uczestniczył w niemal wszystkich oficjalnych wystawach okresu socrealizmu. Przystał do koncepcji tzw. Ars-Horme (Sztuki Poruszania Wyobraźni), oryginalnej i jednej z nielicznych ogólnych teorii sztuki zaistniałych współcześnie w Polsce. Od 1956 r. tworzył teorię Ars-Horme.Jej założenia ogłosił w manifeście artystycznym na plenerze w Osiekach w 1977 r. Odzwierciedleniem tej teorii są jego prace plastyczne, które odwołując się do natury, tradycji, kultury i wiedzy mają przemówić do wyobraźni widza i pogodzić go ze światem zewnętrznym. W 1955 r. porzucił malarstwo figuratywne dla abstrakcji. Działał aktywnie w środowiskach awangardowych; wystawiał, miedzy innymi: Na II i III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie (1957 i 1959), Galerii Krzywe Kolo w Warszawie (1962 i 1963), W I Biennale Form Przestrzennych w Elblągu (1965), Sympozjach "Złotego Grona" w Zielonej Górze (1973 i 1976). Miał wystawy indywidualne m.in. w warszawskich galeriach: Zachęcie (1954, 1978); Kordegardzie (1987), Studio (1992, 1993); krakowskiej Galerii Krzysztofory (2003); Galerii Marii Ochalskiej w Wilii Struvego (2004) poznańskiej Galerii Piekary (2004). Otrzymał nagrody w konkursie malarskim im. J. Spychalskiego (I nagroda w 1974 i wyróżnienie w 1975).