Przez trzy kolejne lata studiów była w pracowni prof. Tadeusza Dominika. Widać to w obrazach w sposobie traktowania koloru. Jest on wyrazisty i określony. Dyplom robiła w 1984r. u prof. Stefana Gierowskiego. Nie uległa modom panującym w latach 80 - malarstwu "dzikich", którzy i tak byli opóźnieni o kilkanaście lat w stosunku do Zachodu. Już na dyplom namalowała prace, w których przenikają się kolorowe formy, kolor w tych pracach jest określony. Prace z lat 90 - tych są dialogiem z wielkim malarzem hiszpańskim Joan Miro. W pracach tych ucieka się do najbardziej prostych znaków jakimi są: linia, koło, trójkąt, formy obłe. Znaki te umieszczone na płaszczyźnie, która jest świetlista (ma dużo powietrza, malowana laserunkowo), upodabniają się do figur ludzkich i zwierzęcych. Malarstwo to sięga po najprostsze środki wyrazu, więc oglądając je mamy wrażenie jakbyśmy oglądali malarstwo prehistoryczne, w którym forma współgra z treścią wyrażoną w obrazie. Tak potrafią malować tylko dzieci. Jest to dużym plusem w malarstwie Hanny Karasińskiej - Eberhardt. Malarstwo to odkrywa tajemnice istnienia człowieka na ziemi, jest z nią sprężone, podporządkowane kosmosowi i planetom ją otaczającym (Słońce, Księżyc). Obrazy te dają przyjemne w odbiorze odczucie psychiczne, estetyczne, intelektualne…
Wacław Gibaszek, artysta malarz

Między formami trwa wielostronny dialog, zdawałoby się - dialog nieśmiały i błahy jak pytanie o zdrowie w przypadkowym spotkaniu na ulicy, jak wymiana zdawkowych uwag o pogodzie w czasie porannej jazdy windą czy metrem, jak jeszcze raz powtórzony żart przy jeszcze jednym stoliku jeszcze jednej kawiarni. Ale ta błahość, ta powierzchowność jest tylko maską, grą. Pod skóra słów, nałożeń i przecięć trwa dramat. Z prawej strony kadru pojawia się postać człowieka. Skąd pochodzi? Jakie ma zamiary? Czy jest uzbrojony? Nie wiadomo. Wchodzi w cienka warstwę świata rozciągniętego pomiędzy tłem i werniksem. I to wystarczy, by wśród form zajętych zdawkową rozmową nagle zapanował ruch, strach i panika. To wystarczy, by sierp księżyca, który dotąd wydawał się przewrotnym cytatem z obrazów Juana Miro, stał się dramatycznie wzniesioną głową słonia, nosorożca czy jelenia. Świat obrazów Hanny Karasińskiej wolny jest od modnych i jakże często, pustych retoryk. To raczej teatr form, w którym granych jest kilka przedstawień równocześnie. Konflikt człowiek -
przyroda przytoczony jest tu na poziomie anegdoty, dzięki której gry formalne uzyskują jeszcze jedną, dodatkową i zaskakująca point
Wojciech Brojer, historyk

Chociaż upłynęło kilka ładnych lat od pierwszej prezentacji prac artystki, a było to tuż po dyplomie - w Galerii Promocyjnej, gdzie wystawiała wraz z innymi stypendystami Ministerstwa Kultury i Sztuki - do dziś je pamiętamy. Już wówczas dostrzec można było zapowiedz indywidualnego traktowania tematu, wyczucie koloru, spontaniczność i - co najważniejsze - radość tworzenia. Prace Hanki zawsze budziły nieskrywane emocje, choć artystka nie zaskakiwała nas gwałtownymi zwrotami. Przeciwnie, łagodnie przechodziła z jednego cyklu tematycznego w drugi, ujawniając wciąż nowe możliwości i niezwykle bogactwo poetyckiej fantazji. Owe cykle tematyczne podporządkowane są w zasadzie jednemu tematowi, który można nazwać "Zwierzaki Hanki". Charakterystyczne dla artystki zwierzaki o uproszczonej formie pełnią w jej kompozycjach rolę pierwszoplanową, a mimo to służebną. Prowadza dialog, inicjują akcje, są przyjazne, lecz nie pozwalają uśpić czujności. Są mądrą rozmową między artystka a odbiorcą, a może są tylko marzeniem o takiej rozmowie, o prawdziwym partnerskim dialogu. Przyjrzyjmy się uważnie - ileż tam się dzieje… Próżne byłyby próby klasyfikowania twórczości Hanny Karasińskiej - Eberhardt, gdyż artystka mądrze korzysta z doświadczeń wielu mistrzów szkół awangardowych, lecz służą one jedynie do budowania własnego - niepowtarzalnego stylu. Dziś oglądamy dzieła absolutnie dojrzałe, doskonałe pod względem kompozycji i korzystnie usytuowane. Artystka wie, czego na obrazie nie malować i przy pomocy jakich środków budować nastrój - i to właśnie stanowi o ich walorze.

Maria Głodowska, marchand

Wystawy indywidualne i zbiorowe:
1985 - Wystawa Stypendystów MKiS Galeria Promocyjna - Warszawa
1985 - Wystawa malarstwa i grafiki artystów środowiska Warszawy - ZACHĘTA
1985 - GALERIA 200 - Berlin Zachodni
1986 - GALERIA ŚRÓDMIEJSKA - Kopenhaga
1986 - ARSENAŁ 88
1997 - Wystawa w ZEPTER INTERNATIONAL POLAND w Warszawie
1997 - Wystawa pt. SPOTKANIE Z MIRO w Klubie POMERANIA w Warszawie
1998 - Ośrodek Kultury TKACZ, Tomaszów Mazowiecki
1998 - Konsulat Generalny w Nowym Jorku
1998 - Galeria CONTACT w Warszawie
1998 - Galeria ATR GALERII Langenlois, Austria
1998 - Galeria BRAMA w Warszawie
1999 - Galeria POD KASZTANAMI w Warszawie
1999 - Galeria KADR w Warszawie
1999 - ATRIUM PLAZA w Warszawie
1999 - Galeria BRAMA w Warszawie
2000 - Galeria SCHODY 39 w Warszawie
2000 - Galeria NEW ART, Austria
2000 - Galeria ART - NOVUM GALLERY, wystawa pt." Sacrum", Warszawa
2000 - Galeria EURO, Nowy Jork, USA
2000 - Galeria Delfiny Krasickiej, Warszawa
2001 - Galeria ART- NOVUM GALLERY, wystawa pt." Zwierzęta"
2001 - Polski Instytut Sztuki i Nauki w Nowym Jorku
2001 - Galeria BRAMA w Warszawie
2001 - "Forum Gospodarcze" Pałac Kultury i Nauki w Warszawie
2001 - Galeria "E" w Warszawie
2002 - Galeria OTWARTE KOŁO
2002 - Konsulat Generalny w Nowym Jorku
2002 - Warszawski Przegląd Malarstwa z udziałem laureatów Nagrody im. Jana Cybisa - Warszawa
2003 - Galeria ART NOVUM - Warszawa
2003 - Pałac Sztuki - Towarzystwo Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie
2003 - Warszawski Przegląd Sztuk Pięknych w Galerii DAP - Warszawa
2003 - V Biennale Małych Form w Toruniu, Galeria WOZOWNIA
2004 - Galleria D'ARTE MODERNA LE "CIMINIERE", CATANIA, Włochy
2004 - VII SALON SZTUKI - Ostrowiec Świętokrzyski
2004 - V Międzynarod. Plener Malarsko-Literacki "U ŹRÓDEŁ BIEBRZY" - Różanystok - Dąbrowa Białostocka
2005 - Galeria ART NOVUM, Warszawa
2005 - Galeria AKTYN, Warszawa
2005 - VI Biennale Małych Form, Toruń