Skansen, z racji, że jest muzeum na otwartym powietrzu, odwiedza się najprzyjemniej w czasie ładnej pogody. Można wtedy, korzystając ze świeżego powietrza, dowiedzieć się co nieco o kulturze, w naszym przypadku zachodnio-wielkopolskiej wsi z przełomu XIX/XX w. Spoglądając na mapkę z łatwością dotrze się do niego samochodem, bądź też pieszo, idąc z miasta wzdłuż brzegu jeziora.
Przez furtkę wchodzi się na teren skansenu. Po lewej stronie stoi chata parobka, która aktualnie jest obiektem służbowym. Przed nią powinna stać lub w szybkim czasie pojawić osoba, która udzieli wstępnych informacji. Sprzeda bilet, ewentualnie upominki a jeśli ktoś ma ochotę nie tylko oglądać, poda samodzielny przewodnik, który przybliży rzeczywistość wielkopolskiej wsi. Jeżeli pojawi się grupa zorganizowana to przydzielony będzie opiekun, który pomoże w świadomym przemieszczaniu się po terenie.
Tak czy owak zwiedzanie rozpoczyna się od zagrody karczemnej. Jest to kompleks budynków niezbędnych dla sprawnego utrzymania interesów jakie prowadził karczmarz. W głównym obiekcie prócz dwóch sal dla gości znajdują się pomieszczenia przeznaczone dla rodziny gospodarza. Komora, wozownia i stajnia także służyły zarówno gościom jak i domownikom. Karczmarz posiadał także ziemię stąd chata parobka, który ją obrabiał a zebrane plony składował w stojącej obok stodole. Całość uzupełnia ośmioboczna studnia typu żuraw.
Idąc w prawo napotkamy małą chatkę z ogródkiem od szczytowej strony i piecem chlebowym wewnątrz. W środku tego ubogiego domostwa znajduję się także warsztat szewski oraz galeria rękodzieła ludowego. Ich obecność jest nieprzypadkowa. Taką małą chatkę zamieszkiwały bezrolne rodziny, które wynajmowały się do pracy u bogatszych mieszkańców wsi. W czasie zimy przy braku prac ziemnych dorabiali nierzadko szewstwem lub rękodziełem.
Jeszcze dalej znajduje się chata i stodoła. Chata aktualnie jest przygotowywana na przyjęcie zwiedzających. Natomiast stodoła została wykorzystana w celu pokazania warsztatu kołodzieja i bednarza a w pozostałej jej części znajdują się rozmaite urządzenia rolnicze. Oba obiekty są charakterystyczne dla typowego w naszych terenach tzw. osadnictwa olenderskiego i po uzupełnieniu będą częścią zagrody olenderskiej.
Jeżeli kierunek spaceru będzie przeciwny i z przed karczmy skręci się w lewo, to najpierw natkniemy się na zagrodę półrolnika pochodzącą z Reklinka. W jej skład wchodzi chata, stodoła oraz chlew z wozownią. W głównej izbie zachowano oryginalne wyposażenie, natomiast pokój dziecięcy przeznaczono na prezentację warsztatu tkackiego. W wydzielonej części przed chlewem napotkać można owce i kozy. Za zagrodą znajdują się liczne maszyny rolnicze.
Dalej dostrzec można kuźnię. Położenie z dala od pozostałych zabudowań i charakterystyczny przykryty otwór kominowy zmniejszały możliwość powstania pożaru. W środku typowe narzędzia pozwalające zarówno naprawiać jak i tworzyć rozmaite przedmioty, których przykłady widać dookoła i wewnątrz obiektu.
Nie opodal stoi kapliczka poświęcona św. Jadwidze, nasz najnowszy obiekt (poświęcenie nastąpiło 11 X 2002r.), który podobnie jak kuźnia jest kopią. Orginalna kuźnia była zrujnowana a kapliczka nadal służy jako miejsce kultu dlatego właśnie nie zostały, tak jak pozostałe obiekty, translokowane.
Ostatni a jednocześnie najstarszy, bo z 1603r., budynek to wiatrak - koźlak. Stojąc na wzniesieniu, by łatwiej chwytać wiatr, prezentuje się wyjątkowo okazale. Największe wrażenie robi, gdy przy sprzyjającym wietrze, uda się go uruchomić i ze świstem rozcina powietrze swoimi śmigami. W środku znajduje się wiele tajemniczych urządzeń usprawniających pracę młynarza, który nierzadko musiał samotnie okiełznać ten powietrzny młyn.
Prócz stałych ekspozycji organizujemy także imprezy pod hasłem "żywy skansen". Polegają one na prezentacji, odchodzących w zapomnienie rzemiosł i umiejętności: kowalstwa, tkactwa, plecionkarstwa, przędzenia, hafciarstwa i innych. Pokazujemy także prace polowe a wszystko po to by jak najlepiej przybliżyć realia ówczesnego życia. Z okazji niektórych świąt na terenie skansenu mają miejsce pokazy folklorystyczne.