Portret damy, 1902

Fieodosij Michajłowicz Wachruszow w latach 1886-1888 studiował w Szkole Rysunku, Rzeźby i Architektury przy Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Sankt Petersburgu, a od 1889 roku był wolnym słuchaczem Akademii. W roku 1890 roku został studentem Akademii Sztuk Pięknych, a w 1894 roku uzyskał tytuł artysty trzeciego stopnia. Od 1895 roku do 1897 roku studiował pod kierunkiem I. Riepina. Uczył się również u W.P. Wereszczagina. W 1897 roku otrzymał dyplom Akademii oraz certyfikat z prawa do nauczania rysunku w szkołach średnich. Lata 1897-1913 to tzw. "okres ukraiński" w twórczości Wachruszowa. W tym okresie dużo podróżował, pracował nad malowidłami dla kilku cerkwi, w tym w Katedrze Zaśnięcia w Pechersk Ławra w Kijowie. W 1914 roku osiadł w miejscowości Totma w obwodzie wołogodzkim. Tutaj aktywnie uczestniczył w działalności Północnego Koła Miłośników Sztuk Pięknych istniejącego w Wołogdzie w latach 1906-1920. Organizatorami i członkami Koła byli przedstawiciele miejscowej inteligencji oraz artyści i przedstawiciele świata sztuki, m.in. A.N. Karinskaya, N.P. Dmitriewskij, I.W. Ewdokimow, C.R. Ernst, I.W. Fedyszin. Członkami honorowymi Koła byli I. Riepin i E.E. Lansere. Bral też czynny udział w tworzeniu totemskiego muzeum, w którego ekspozycji znalazły się jego liczne obrazy i rysunki. Wachruszow początkowo zajmował się głównie malarstwem monumentalnym i portretem. W latach 1908-1913 malował również pejzaże. Jego prace wystawione były na wystawach w Moskwie, Petersburgu, Jekaterinodarze oraz na wszystkich wystawach Północnego Koła Miłośników Sztuk Pięknych w Wołogdzie. W muzeum sztuki w Wołogdzie dwukrotnie organizowano wystawy jego dorobku (1962 i 1999).