GRAFIKA

Franz Priking urodził się w roku 1929 w Mülheim. Edukację artystyczną otrzymywał od najwcześniejszych lat dziecinnych od ojca. Dorastał w Niemczech hitlerowskich, więc dopiero po wojnie w latach 1945-47 odkrył dla siebie Ekspresjonizm, kierunek wyklęty przez reżim faszystowski. Dla Prikinga było to prawdziwe odkrycie, do końca życia pozostał wierny naczelnym zasadom tej szkoły. W 1948 artysta zaczął studia w Bauhausie w Weimarze, które potem kontynuował w Szkole Sztuk Pięknych w Berlinie, gdzie był uczniem Maxa Pechsteina, jednego z założycieli grupy Die Brücke. W 1951 artysta uczestniczył w pierwszej wystawie zbiorowej w Muzeum Reattu d`Arles, zaś jego pierwsza duża wystawa indywidualna została otwarta w 1955 w galerii Motte w Genewie. Kolejna wystawa miała miejsce w galerii DROUANT-DAVID w Paryżu. Odtąd Priking wystawiał już stale m.in. w: Paryżu, Londres, Genewie, Rzymie, Brukseli, Strasburgu, Aix en Provence, Menton, Tokyo, Sao-Paulo. Artysta został laureatem licznych nagród: Nagrody Młodego Malarstwa w Paryżu (1958), Prix de l`Union Méditerranéenne d`Art Moderne (1972), Nagrody Leonarda da Vinci (1972). W 1961 został wybrany członkiem Institut International des Arts et Lettres de GenÝve. Priking zmarł w 1979 w wieku 50 lat w niewyjaśnionych okolicznościach. O wartości jego twórczości najlepiej świadczą słowa samego Pabla Picassa, z którym artysta spotkał się w 1952: "Będzie pan jednym z największych malarzy swojego pokolenia".
Wzór w linorycie wycina się w płytce z linoleum. Efekt końcowy przypomina zazwyczaj drzeworyt wycięty w miękkim drewnie. Na powierzchnię płytki nanosi się rysunek, a później wycina za pomocą różnego rodzaju noży i dłutek. Aby uzyskać czarny rysunek na białym tle, trzeba pogłębić całe tło pozostawiając wypukłe linie rysunku. Dla uzyskania odwrotnego efektu - białego rysunku na czarnym tle - wystarczy pogłębić linie rysunku i pozostawić wypukłe tło. Wypukłe części płytki pokrywa się farbą drukarską, nakłada papier i odbija na prasie ręcznej. Linoryt stał się jedną z najpopularniejszych technik graficznych stosowanych w dwudziestym wieku.
Grafika przedstawia w dużym zbliżeniu stolik okrągły, na którym ustawiono niedużą dynię po lewej i wazę z kwiatami. Kompozycja trójbarwna: biel, czerń i seledyn.