ZWYCIĘSTWO, lata 30-te XX w.

Jerzy Leski studiował w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych (1925-1930) oraz w warszawskiej akademii (1930-1939) pod kierunkiem E. Bartłomiejczyka. Zajmował się grafiką warsztatową oraz użytkową, rzeźbą, zabawkarstwem, architekturą wnętrz. W latach 1936-38 był kierownikiem Laboratorium Doświadczalnego Filmu Kolorowego Braci Szczepaników. Pracował jako nauczyciel w szkołach średnich (1937-39); był wykładowcą technik reklamy, pisma i rysunku technicznego w Polskiej Szkole Handlowej. Wykładowca w pracowni Konserwacji Grafiki i Książki (1957-61) oraz kierownik Zakładu Artystyczno-Badawczego ASP w Warszawie. Prezes Okręgu Szczecińskiego ZPAP (1948-52). Członek-założyciel Spółdzielni Artystów Plastyków w Szczecinie. Współpracował z Biurem Projektów w Szczecinie.
Bracia Łopieńscy to jedna z największych polskich fabryk brązowniczych przełomu wieków i lat międzywojennych. Na początku ubiegłego wieku "Braci Łopieńskich" uważano za największą wytwórnię brązów na zachód od Berlina. Fabrykę prowadzili bracia Grzegorz (1863-1939) i Feliks (1866-1941). Początki fabryki związane były z osobą ich ojca, Jana Łopieńskiego (1838-1907), artysty brązownika-cyzelera, wykształconego w warsztatach krakowskich, wiedeńskich i paryskich. Założona przez Jana Łopieńskiego (1862) "Fabryka Wyrobów Brązowych" w ciągu kilkunastu lat rozrosła się; w roku 1877 zatrudniała już 25 osób. Zakład ojca przejęli w roku 1884 bracia Feliks i Grzegorz, również świetnie jak on wykształceni, rozpoczynając działalność jako "G. Łopieński Warszawa". Do końca wieku XIX firma rozwijała się dynamicznie. Grzegorz objął kierownictwo artystyczne i techniczne firmy, zaś Feliks dbał o jego stronę handlową. W ostatnich latach XIX wieku zmienili nazwę na "Bracia Łopieńscy Fabryka Wyrobów Bronzowych i Srebrnych". Fabryka oferowała szeroki i różnorodny asortyment towarów: brązy stołowe i salonowe, drobną rzeźbę dekoracyjną, pamiątkową, aparaturę oświetleniową, aparaty kościelne. Jej wyroby cieszyły się wielką popularnością; każdym domu warszawskim musiał znajdować się, choć jeden przedmiot pochodzący z pracowni Braci Łopieńskich. Firma prowadziła także dużą odlewnię rzeźby. W brązie tu swoje prace odlewali m. in: Henryk Glicenstein, Konstanty Laseczka, Czesław Makowski, Pius Waloński, Edward Wittig, Antoni Kurzawa. Podczas długich lat działalności firma niejednokrotnie zdobywała nagrody za swe wyroby, zarówno na wystawach krajowych (Wystawa Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, 1872 - dyplom honorowy za zespół brązów do warszawskiego pałacu bankiera Leopolda Kronenberga), jak i zagranicznych (1879 - Wystawa Sztuki w Paryżu - srebrny medal za balustradę w stylu Ludwika XVI do pałacu hr. Zawiszy w Warszawie). Największe sukcesy handlowe firma odnosiła do roku 1914, które zakończyła utrata rynku rosyjskiego. W okresie międzywojennym Łopieńscy odlewali pomniki, stali się głównymi dostawcami brązów dla urzędów państwowych i placówek dyplomatycznych. W połowie lat 30-tych firmę przejęło kolejne pokolenie Braci Łopieńskich: synowie Grzegorza - Tadeusz, Władysław i Zdzisław. Moda na brązy w prywatnych domach trwała nadal - wielkim powodzeniem cieszyły się ich brązy zarówno w stylach historycznych, jak i nowoczesnych, art déco. Po drugiej wojnie firma Łopieńskich wznowiła działalność. To tutaj odlano zniszczone podczas wojny niemal wszystkie warszawskie pomniki. Jednakże po wykonaniu tego zlecenia, w roku 1950 została przed władze znacjonalizowana. Na jej gruzach stworzono spółdzielnię "Brąz Artystyczny", co zakończyło trwającą ponad sto lat tradycję firmy Bracia Łopieńscy.