Studium, 1933 r.

Józef Głogowski z zawodu był inżynierem górnictwa naftowego, kierownikiem kopalni naftowych w Borysławiu w województwie lwowskim. Fotografią zajmował się amatorsko, jednak doskonałe opanowanie technik fotograficznych i ich wszechstronne zastosowanie wykracza poza amatorskie użycie fotografii w tworzeniu rodzinnego albumu. Zdjęcia Głogowskiego stanowią oryginalny przykład dominującej w latach 20.konwencji piktorialnej w rodzimej fotografii. Od drugiej połowy lat 20., kiedy to - z powodów zdrowotnych - wraz z żoną Ritą Sacchetto i dwiema córkami przeniósł się do Zakopanego, tworzył pełne uroku portrety i sceny przedstawiające rodzinę oraz osoby z bliskiego otoczenia. Przeważają wśród nich wizerunki obu córek. Wykonane w technikach szlachetnych stylizowane sceny i studia portretowe to zarazem osobisty zapis dojrzewania dziewcząt. Na początku lat 30., Witkacy zachwycony fotografią Głogowskiego wykonaną Edmundowi Strążyskiemu, zamówił początkowo 30 własnych portretów. Kontrakt został zawarty, a z czasem pomiędzy rodziną a Witkacym zadzierzga się przyjaźń. Artysta korzystał nawet z przywileju uczestniczenia w prywatnym życiu rodziny, a także korzystał ze stołu w salonie gdzie pisał i przeglądał własną korespondencję. Skandal wywołany przez nocne najście artysty do domu rodziny Głogowskiego zakończył burzliwą znajomość obydwu mężczyzn. Jednak wieloletnia przyjaźń pozostawiła po sobie ogromną dokumentację, m.in. serię ujęć teatru mimicznego wykonanych aparatem małoobrazkowym, w których Witkacy eksperymentował z własnym wizerunkiem, ujawniając za pomocą przerysowania i inscenizacji konwencje mieszczańskiego portretu. Fotograf dokumentował także życiowy teatr artysty - improwizowane sceny, absurdalne sytuacje, działania zapowiadające nowoczesny performance, w który czasem bywała włączona rodzina Głogowskich. Jego twórczość jest symptomatyczna dla okresu 20-lecia międzywojennego gdyż spotykają się w niej dwie koncepcje fotografii artystycznej - odchodząca, piktorialna i nowa, modernistyczna, oparta na specyfice medium.
Znany głównie jako fotograf eksperymentalnych działań Witkacego. Jego własna twórczość piktorialna jest właśnie odkrywana. W drugiej połowie lat 20. XX w. przeniósł się do Zakopanego, gdzie tworzył portrety i sceny przedstawiające rodzinę oraz osoby z bliskiego otoczenia. W jego twórczości dużą rolę odegrały kontakty z artystami (m.in. z rzeźbiarzem Augustem Zamoyskim i jego żoną - tancerką Ritą Sacchetto oraz Witkacym), pod wpływem których powstały portrety zawierające elementy inscenizacji i eksperymentu. Od 1931 r. wykonywał ekspresyjne portrety Witkacego. Powstała seria ujęć teatru mimicznego, w których Witkacy eksperymentował z własnym wizerunkiem oraz dokumentacja improwizowanych przez Witkacego scen, w które bywała włączana rodzina Głogowskich. W twórczości Głogowskiego spotyka się odchodząca, piktorialna koncepcja fotografii i nowa, modernistyczna, oparta na specyfice medium. Ważniejsze wystawy: "Czas córek" Galeria Asymetria, Warszawa (2009); "Witkacy i inni. Z kolekcji Stefana Okołowicza i Ewy Franczak" Muzeum Pałac w Wilanowie, Warszawa (2011).

Podatki i opłaty:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i naliczana jest degresywnie w zależności od kwoty wylicytowanej: do 100 000 złotych (włącznie) - w wysokości 18%, a powyżej 100 000 złotych - w wysokości 15%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.