Madonna z ptaszkami, 2015

Rzeźbiarz. Tworzy rzeźby monumentalne, ceramiczne oraz wykonane w drewnie. Często obecny jest w jego twórczości temat sakralny. Autor wielu pomników, w tym znanego monumentu Marii Konopnickiej w Warszawie. Uczeń Antoniego Kenara w Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem. W latach 1952-1958 studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie. W pracowniach Ludwiki Nitschowej i Mariana Wnuka, u którego zrealizował dyplom z wyróżnieniem. Jeszcze jako student wziął udział w głośnej wystawie „Przeciw wojnie, przeciw faszyzmowi” w warszawskim Arsenale. Później autor i uczestnik wielu wystaw istotnych dla polskiej rzeźby współczesnej. Wielokrotnie nagradzany i wyróżniany. Uczestnik grupy „Rekonesans” - malarsko-rzeźbiarskiego ugrupowania artystycznego lat 60-tych, niezwykle istotnego dla dziejów polskiej sztuki współczesnej. Pracował na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie od 1959 do 2000 roku, kiedy odszedł na emeryturę. Zajmował stanowiska od zastępcy asystenta do profesora zwyczajnego. Był kilkakrotnie prodziekanem Rzeźby. Najczęściej pojawiającymi się motywami w twórczości Stanisława Kulona są tematy: martyrologii, ofiar wojny, narodzin, męczeństwa i śmierci Chrystusa, aniołów. Z perspektywy czasu wydaje się jednak, że najważniejszym motywem twórczym Stanisława Kulona, urodzonego w 1930 roku na Ukrainie, w miejscowości Siółko, jest terror sowiecki i tragiczne losy Polaków wywiezionych z Kresów do łagrów Sybiru podczas okupacji sowieckiej lat 1939-45. Ten wybitny artysta znalazł rzeźbiarskie środki plastyczne, by wypowiedzieć się na ten straszny temat. Stworzył cykle płaskorzeźb „Świadectwo”, „Świadectwo II”, „Droga Krzyżowa. Sybir”, w którym we wstrząsający sposób opisał losy swojej rodziny (stracił na zesłaniu matkę, ojca i rodzeństwo) i wszystkich Polaków wywiezionych przez Sowietów na Sybir. Opublikował wspomnieniową relację o swych losach na zesłaniu „Z ziemi polskiej do Polski. Wspomnienia 1934-1958”.