Bez tytułu, około 1959 r.

Prezentowana kompozycja autorstwa Tadeusza Łapińskiego pochodzi z wczesnego okresu jego twórczości, kiedy działał pod wpływem malarstwa z pogranicza informel i malarstwa materii. Figury osiowe, równoległe w stosunku do twórczości Jana Lebensteina, tworzył tuż po studiach, które odbył w warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Malarstwa uczyli go Włodzimierz Zakrzewski, Eugeniusz Arzt i Artur Nacht-Samborski, który stał się jego mentorem i przyjacielem. Uchodzący za niebywale uzdolnionego, Łapiński odniósł sukces w bardzo młodym wieku, specjalizując się w litografii, którą studiował najpierw u Józefa Toma, a po jego śmierci u Józefa Pakulskiego.
Podobnie jak wielu klasyków polskiej awangardy, Tadeusz Łapiński studiował w okresie socrealizmu. Przedstawił dwie prace dyplomowe - impresjonistycznie malowane walki na barykadach podczas Rewolucji Francuskiej oraz abstrakcyjną panoramę Warszawy. Został uznany za buntownika. W tym samym 1955 roku wziął udział w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki w Arsenale. Po objęciu pracowni przy Gagarina 6, artysta rozpoczął eksperymenty litograficzne niemożliwe do wykonania przy użyciu kamienia. To wtedy też powstały jego pierwsze figury osiowe. Oprócz Nachta-Samborskiego, oglądał je również Jan Lebenstein.
Łapiński pierwszy raz wyjechał z Polski w 1956 roku. Odwiedził Czechosłowację i Węgry. W tymże roku brał udział w słynnej wystawie w Arsenale. W 1957 otrzymał nagrodę na Biennale di Carrara we Włoszech. W ramach wymiany kulturalnej w okresie odwilży, dzięki Stefanowi Gierowskiemu, członkowi zarządu ZPAP, Tadeusz Łapiński wyjechał do Belgradu, gdzie odbyła się jego pierwsza wystawa międzynarodowa. W tymże 1958 roku, jego prace znalazły się na wystawach w Rzymie, na Litwie, w Holandii, w Wielkiej Brytanii i w Szwajcarii. Niebywały sukces, który odniósł przede wszystkim jako innowator litografii, spowodował, że z biegiem czasu, za namową Artura Nachta-Samborskiego, podjął decyzję o zrezygnowaniu z malarstwa.
Bardzo trafnie o sztuce Tadeusza Łapińskiego pisała Irena Jakimowicz, kustoszka Działu Grafiki Współczesnej w Muzeum Narodowym w Warszawie i autorka wstępu do jego wystawy indywidualnej w Galerie Lambert w 1963: "Są malarze, którzy pozwalają uwieść się naturze. To ona czyni ich wrażliwymi na różnorodność otaczających zjawisk. Bezpośrednio ich inspirując sprawia, że ich twórczość nacechowana jest impresjami pochodzącymi z zewnątrz, mniej lub bardziej wzbogaconymi ich własną wyobraźnią. Są również malarze, którzy świadomie przeciwstawiają naturze sztukę intelektualną abstrakcji geometrycznej lub perfekcję kaligraficzną rysunku, zbliżając malarstwo do zimnej przejrzystości zwykłego pisma. Tadeusz łapiński należy do tych artystów, którzy nie poddają się rzeczywistym formom zewnętrznym, ale którzy pomimo to są w harmonii z czarem natury. Artysta uwielbia odnawiać swój ciągły kontakt z naturą. Czyni to w sposób bezpośredni poprzez rysunek, wypracowując w ten sposób twórczą swobodę ręki, wzbogacając repertuar form, co pozwala na uniknięcie popadnięcia w manierę jak i schematyczność".

W latach 1949-1955 studiował w warszawskiej ASP pod kierunkiem Artura Nachta-Samborskiego i Józefa Pakulskiego. Jeszcze przed otrzymaniem dyplomu został członkiem ZPAP w uznaniu cyklu prac niefiguratywnych. Były to płótna dużego formatu z wykorzystaniem farb mieszanych z cementem lub piaskiem, tworzące struktury niemal trójwymiarowe. Jego malarstwo wpłynęło także na formę litografii, której artysta poświęcił się w głównej mierze od 1958 r. w 1963 wyjechał na stałe do USA, gdzie od 1972 jest profesorem zwyczajnym malarstwa na Wydziale Sztuki College Park Uniwersytetu Stanu Maryland. Jest również członkiem senatu tejże uczelni. Jego prace znajdują się w zbiorach czołowych muzeów na całym świecie, m. in. Nowojorskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej, Muzeum Narodowym w Warszawie, Narodowym Centralnym Instytucie Sztuki w Pekinie i Tienjin, Muzeum Albertina w Wiedniu, Bibliotece Narodowej Francji, Muzeum Narodowym w Ottawie, Muzeum Sztuki San Francisco. Głównym obiektem jego zainteresowań jest litografia wielobarwna, tęczowo drukowana, tzw. Split Color lub Rainbow.

PODATKI I OPŁATY:
- Do kwoty wylicytowanej doliczana jest opłata aukcyjna. Stanowi ona część końcowej ceny obiektu i wynosi 18%.
- Do kwoty wylicytowanej doliczona zostanie opłata z tytułu "droit de suite". Dla ceny wylicytowanej o równowartości do 50 000 EUR stawka opłaty wynosi 5%. Opłata ustalana jest przy zastosowaniu średniego kursu euro ogłoszonego przez NBP w dniu poprzedzającym dzień aukcji.