Ikona małżeńska, 2010

PIRIANKOV Ventzislav
Od najmłodszych lat uczył się u znanego bułgarskiego malarza Anastasa Konstantinova. Studiował przez rok na Akademii Sztuk Pięknych w Sofii, po czym wyjechał do Polski aby kontynuować studia na poznańskiej ASP. Ukończył studia w 1995r dyplomem z malarstwa w pracowni prof. Jacka Waltosia.
Piriankov już jako bardzo młody człowiek osiągnął dojrzałość artystyczną i jeszcze w liceum zaczęto wystawiać jego obrazy w galeriach w Plovdiv, mieście artystów z którego pochodził, w którym się uczył.
W Polsce jego twórczość, przepojona duchem kultury południa, została wzbogacona o elementy ascetyzmu, wyciszenia, stabilności i porządku. Kontynuując swą działalność artystyczną Ventzislav Piriankov spotkał się z uznaniem wielu sławnych osobistości, m.in. znakomitego dyrygenta Jerzego Maksymiuka, który przyrównał jego malarstwo do duchowych uniesień twórczości Chagalla (J. Maksymiuk przemawiał na wernisażu w galerii Adi-Art w Łodzi). Malarstwo V. Piriankova zachwyciło Panią Jolantę Kwaśniewską, która określiła jego twórczość jako hymn na chwałę miłości, piękna i światła. Gratulowali mu osiągnięć prezydent Niemiec Johannes Rau i minister kultury Julian Nida-Ruemelin.
Malarstwo Piriankova to zaskakujące połączenie dwóch obszarów: erotyki i sacrum. Jeden nurt są to obrazy sięgające głęboko do podłoża ikonowego, w połączeniu z surowością monochromatycznej kolorystyki. Emanuje z nich stabilność i spokój, umysł widza prześwietla jedynie zarysy konturów postaci, nie jest rozpraszany żadnymi detalami. Drugi kierunek to ucieleśnienie sfery związanej z erotyką. Powstają obrazy pełne namiętności zarówno w formie, jak i kolorze. Jednak nawet obrazy pojawiającej się pary małżeńskiej, czy pary kochanków mają w sobie coś z zastygłości, statyczności, zatrzymania się w chwili, która na obrazie zmienia się w wieczne trwanie. Zamiłowanie Ventziego do ikon ujawnia się także poprzez ciepłą, często złocisto-czerwoną kolorystykę obrazów. Znakomity warsztat widoczny jest zarówno w formie jak i estetyce obrazów.