“Pejzaż”, 1939 r. ,

HULEWICZ Jerzy
Urodził się w 1886 r w Kościankach k. Wrześni, zmarł w 1941 r w Warszawie.
W latach 1904-1906 studiował w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem J. Unierzyskiego. Następnie wyjechał do Paryża i Monachium (1907-1910, 1911). Był współzałożycielem poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych, a w 1914 r. wstąpił do Koła Artystów Wielkopolskich. W 1917 r. założył wraz z bratem Witoldem dwutygodnik literacko-artystyczny "Zdrój". W 1918 r. wstąpił do ugrupowania "Bunt", ideologicznie pokrewnego niemieckiemu ekspresjonizmowi. Swoje prace prezentował w paryskim Salonie Niezależnych i w Salonie Jesiennym. Uczestniczył w wystawach TPSP w Krakowie, Lwowie i Poznaniu oraz w TZSP i IPS w Warszawie. Uczestniczył w prezentacjach Buntu i Formistów w Krakowie (1918), Warszawie (1919, 1920), Poznaniu (1919/1920) i Lwowie (1920). Indywidualne wystawy artysty odbyły się w poznańskim TPSP w 1910 i 1916 r.

Pod koniec lat 30-tych zamieszkał w Warszawie. Prawie cały dorobek malarski artysty uległ zagładzie w czasie powstania warszawskiego w 1944 r.

Malarstwo artysty w zgeometryzowanych formach przedstawiało akty, pejzaże, portrety a także fantastyczne istoty. Zajmował się także ryciną, exlibrisem, ilustratorstwem. Był autorem powieści, dramatów, zajmował się krytyką artystyczną.