Akcje plastyczne na Zamku w Liwie - projekt plenerowy
Artinfo.pl nie zamykając się wyłącznie do przestrzeni galeryjnych, dokumentuje także działania plenerowe. Zapraszamy do obejrzenia relacji z jednej z takich wakacyjnych akcji plastycznych. W tym projekcie udział wzięli: Magda Raczko-Pietraszek oraz Roman Postek. Miejscem stało się podzamcze XV wiecznego zamku w Liwie.
Na cały projekt złożyły się trzy działania: "Krąg" - 2.08.2006, "Rama" - 9.08.2007 oraz "Zegar słoneczny" - 28.08.2007.
„Krąg”, „Rama”, „Zegar słoneczny” to części projektu o znaczeniu symbolicznym, w których podstawowe pojęcie czasu i przestrzeni nabierają nowego wyrazu. Każda z realizacji z założenia była akcją w plenerze, według określonego scenariusza przy udziale innych osób. Efektem końcowym było dzieło, które pozostawało jako samodzielnie funkcjonująca forma przestrzenna.
KRĄG
Koło jest symbolem doskonałości pochodzącej od Boga; znakiem Nieba i życia duchowego.
Wykreślenie koła - zawsze zgodnie z naturalnym kierunkiem (z ruchem wskazówek zegara) oznacza wieczny ruch wokół centrum, równoznaczny z obiegiem planet wokół nieruchomego Słońca i ciągłą zmienność pór roku.
Sama czynność wyznaczenia kręgu oznacza podjęcie aktywnego działania przeciw siłom chaosu i stworzenie strefy sacrum oddzielonej linią od sfery demonium i chaosu pozostającej na zewnątrz. Działanie to jest także symbolicznym, nacechowanym refleksją, cofnięciem się do prehistorii, kiedy powstawały kręgi megalityczne i zakładano pierwsze stałe osiedla- wyspy światła wśród mroku.
Krąg w na podzamczu w Liwie powstał z materii duchowej – wierszy Magdy Raczko - Pietraszek, rozłożonych wokół wyrysowanego uprzednio na ziemi koła, którego środek stanowi wielki, granitowy głaz. Zbliżając się do kręgu widz wciągnięty zostaje w wędrówkę wokół niego, ponieważ wiersze są tak umieszczone, że aby je odczytać należy przekroczyć krąg wstępując do jego wnętrza, co jest formą wtajemniczenia.
Przez taki sposób eksponowania wiersze trwają w przestrzeni. Ich odbiór podczas koncentrycznego ruchu wprowadza element czasu. Jednak kartki papieru z tekstem i tak istnieją - obiektywnie, jako znak plastyczny - emanujący własną siłą. Krąg można uznać za komunikat skierowany w Kosmos lub też, jak kto woli - do Nieba, co jest jednak niezamierzoną i nieoczekiwanie zaistniałą dla samych twórców sytuacją.
Magda Raczko-Pietraszek ma dar zmysłowego, oszczędnego obrazowania natury, uczuć ludzkich, pór roku wyznaczanych zmiennym kształtem krajobrazu.
RAMA
Rama jest elementem z innego świata. Innego od pejzażu, w którym się znajduje. Pojawia się na zasadzie elementu surrealistycznego, coś jak parowóz w głębi dziewiczej puszczy czy żaglowiec na środku pustymi. Nie wyrasta z otoczenia, zjawia się w nim nagle i niespodziewanie. Neonowy kolor odcina ją jeszcze bardziej, sprawia ze wyłamuje się z krajobrazu. Jest jak iluminacja, nagłe objawienie. Ma rozbijać potoczne wyobrażenie o świecie, działać jak środek pobudzający wyobraźnię, stymulujący do odkrywania nowych wymiarów rzeczywistości, coś ekscytującego, wywołującego pytanie, symbolizującego tajemnicę. Nie jest częścią przyrody, ma własne tajemnicze życie, którego sama jest znakiem.
ZEGAR SŁONECZNY
Każdą godzinę, wyznacza kamień leżący na murawie i wiersz na kartce papieru przypiętej do ziemi.
Kamień jest stałą wartością wyznaczającą upływ czasu. Wiersz - myśl jest zjawiskiem ulotnym, pojawia się w czasie, jednak mimo jego upływu trwa. Sprawia, że każda godzina, każda chwila jest inna.
Żeby odczytać godzinę wyznaczoną przez ten zegar słoneczny, trzeba wstąpić do wnętrza czasu. Wejść w przestrzeń zegara i stanąć na linii cienia, łącząc się ze słońcem i ziemią, zanurzając się w czas boski i ludzki jednocześnie.
Powrót
Na cały projekt złożyły się trzy działania: "Krąg" - 2.08.2006, "Rama" - 9.08.2007 oraz "Zegar słoneczny" - 28.08.2007.
„Krąg”, „Rama”, „Zegar słoneczny” to części projektu o znaczeniu symbolicznym, w których podstawowe pojęcie czasu i przestrzeni nabierają nowego wyrazu. Każda z realizacji z założenia była akcją w plenerze, według określonego scenariusza przy udziale innych osób. Efektem końcowym było dzieło, które pozostawało jako samodzielnie funkcjonująca forma przestrzenna.
KRĄG
Koło jest symbolem doskonałości pochodzącej od Boga; znakiem Nieba i życia duchowego.
Wykreślenie koła - zawsze zgodnie z naturalnym kierunkiem (z ruchem wskazówek zegara) oznacza wieczny ruch wokół centrum, równoznaczny z obiegiem planet wokół nieruchomego Słońca i ciągłą zmienność pór roku.
Sama czynność wyznaczenia kręgu oznacza podjęcie aktywnego działania przeciw siłom chaosu i stworzenie strefy sacrum oddzielonej linią od sfery demonium i chaosu pozostającej na zewnątrz. Działanie to jest także symbolicznym, nacechowanym refleksją, cofnięciem się do prehistorii, kiedy powstawały kręgi megalityczne i zakładano pierwsze stałe osiedla- wyspy światła wśród mroku.
Krąg w na podzamczu w Liwie powstał z materii duchowej – wierszy Magdy Raczko - Pietraszek, rozłożonych wokół wyrysowanego uprzednio na ziemi koła, którego środek stanowi wielki, granitowy głaz. Zbliżając się do kręgu widz wciągnięty zostaje w wędrówkę wokół niego, ponieważ wiersze są tak umieszczone, że aby je odczytać należy przekroczyć krąg wstępując do jego wnętrza, co jest formą wtajemniczenia.
Przez taki sposób eksponowania wiersze trwają w przestrzeni. Ich odbiór podczas koncentrycznego ruchu wprowadza element czasu. Jednak kartki papieru z tekstem i tak istnieją - obiektywnie, jako znak plastyczny - emanujący własną siłą. Krąg można uznać za komunikat skierowany w Kosmos lub też, jak kto woli - do Nieba, co jest jednak niezamierzoną i nieoczekiwanie zaistniałą dla samych twórców sytuacją.
Magda Raczko-Pietraszek ma dar zmysłowego, oszczędnego obrazowania natury, uczuć ludzkich, pór roku wyznaczanych zmiennym kształtem krajobrazu.
RAMA
Rama jest elementem z innego świata. Innego od pejzażu, w którym się znajduje. Pojawia się na zasadzie elementu surrealistycznego, coś jak parowóz w głębi dziewiczej puszczy czy żaglowiec na środku pustymi. Nie wyrasta z otoczenia, zjawia się w nim nagle i niespodziewanie. Neonowy kolor odcina ją jeszcze bardziej, sprawia ze wyłamuje się z krajobrazu. Jest jak iluminacja, nagłe objawienie. Ma rozbijać potoczne wyobrażenie o świecie, działać jak środek pobudzający wyobraźnię, stymulujący do odkrywania nowych wymiarów rzeczywistości, coś ekscytującego, wywołującego pytanie, symbolizującego tajemnicę. Nie jest częścią przyrody, ma własne tajemnicze życie, którego sama jest znakiem.
ZEGAR SŁONECZNY
Każdą godzinę, wyznacza kamień leżący na murawie i wiersz na kartce papieru przypiętej do ziemi.
Kamień jest stałą wartością wyznaczającą upływ czasu. Wiersz - myśl jest zjawiskiem ulotnym, pojawia się w czasie, jednak mimo jego upływu trwa. Sprawia, że każda godzina, każda chwila jest inna.
Żeby odczytać godzinę wyznaczoną przez ten zegar słoneczny, trzeba wstąpić do wnętrza czasu. Wejść w przestrzeń zegara i stanąć na linii cienia, łącząc się ze słońcem i ziemią, zanurzając się w czas boski i ludzki jednocześnie.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
