Akt3. Naked Wind

"Konrad" Jacek Jędrzejczak urodził się, mieszka i pracuje w Warszawie. Uprawia fotografię artystyczną i sztukę wideo, stara się nie wykonywać specjalnych zleceń z dziedziny mody czy reklamy, uważa bowiem, że zdjęcia te są wyprane z jakichkolwiek treści oraz są puste emocjonalnie. Niewątpliwie interesują go portrety, a ściślej rzecz biorąc uchwycenie emocji, które mogą coś powiedzieć o wnętrzu człowieka. Za najtrudniejsze uważa połączenie portretu z aktem, które jest zespoleniem piękna z istotą wewnętrzynych przeżyć, co jak mówi stanowi największe dla niego wyzwanie. Poszukuje i eksperymentuje w różnych dziedzinach, ale z pewnością po portrecie i akcie jako trzeci kierunek uważa swoje zainteresowania związane z przemijaniem, z upływem czasu. Za pomocą fotograficznej alegorii stara się zgłębić te zagadnienia.
Uchwycenie nastroju, aspekty przemijania - to główne kierunki jego poszukiwań. Autor terminu "psychofotografia – innerfotografia” oraz teorii, którą posługuje sie od 1995 roku. Jednym z podstawowych elementów tej teorii jest m.in. maksymalna integracja emocjonalna pomiędzy fotografowanym, a fotografującym, będącymi współtwórcami projektu artystycznego.

Publikacje, wystawy, nagrody w kraju i za granicą.

Od początku 2005 roku koncentruje się na tworzeniu autorskich projektów fotograficznych i wideo. Autor albumu „Naga” uznanego w Polsce przez Polskie Towarzystwo Wydawców Książek za „Najpiękniejszy album roku”.

Mieszka i pracuje w Warszawie. Członek Związku Polskich Artystów Fotografików.

Urodził się w Chinach. Ukończył liceum im. Stefana Czarnieckiego w Szczecinie. Do marca 1968 r. studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim, następnie filozofię i socjologię na Uniwersytecie Karola w Pradze, który ukończył w 1970 r. Fotografią zajmuje się od 1972 r. Swoje prace prezentował na kilkudziesięciu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju, ponadto uczestniczył w wielu pokazach fotografii za granicą, m.in. w Sydney, Tokio, Montrealu, Toronto, Pradze, Amsterdamie i Berlinie. Specjalizuje się w fotografii portretowej, teatralnej, mody i ogólnie reklamowej. Twórca licznych plakatów, okładek płytowych, książkowych i programów teatralnych. Autor wystawy "Stulecie Polaków", eksponowanej w 1999 r. na Zamku Królewskim w Warszawie, następnie w wielu krajach europejskich, oraz albumu pod tym samym tytułem. Jego autorstwa jest wystrój fotograficzny hotelu Hyatt w Warszawie. Był twórcą performance i działań okołoteatralnych.
Fotografie publikuje w prasie zagranicznej, współpracował z czasopismami "Film", "Kino", "Scena", "Twój Styl", "Pani", "Uroda" i z wieloma innymi. W 1979 r. otrzymał od Jacques’a Chiraca Medal Miasta Paryża za działalność fotograficzną, jest laureatem wielu nagród i wyróżnień z całego świata. Od 1979 r. należy do Związku Polskich Artystów Fotografików, gdzie był aktywnym członkiem najwyższych władz.
Zajmuje się pracą dydaktyczną w dziedzinie fotografii. Prowadzi zajęcia z portretu i aktu w Studium Fotografii przy ZPAF, jest również wykładowcą fotografii reklamowej w Wyższej Szkole Sztuki i Projektowania w Łodzi. Doktorat z fotografii uzyskał w Państwowej Wyższej Szkole Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi.

Urodził się w 1944 r. we Lwowie, zmarł w 2009 r. w Opolu. Od 1971 r. członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Posiadał tytuł AFIAP. Na jego dorobek składa się kilkadziesiąt wystaw indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą. Laureat wielu nagród krajowych i zagranicznych. Swoje prace wystawiał w towarzystwie sław światowej fotografii XX wieku, m.in. w mediolańskiej La Scali w 1991 r. wraz z Helmutem Newtonem, Samem Haskinsem i innymi wielkimi fotografami – "100 nudi/100 fotografii". Prace jego autorstwa znajdują się w kolekcjach prywatnych i zbiorach muzealnych, m.in. w Muzeum Narodowym we Wrocławiu. Publikował w Antologii Fotografii Polskiej, Mistrzach Polskiego Krajobrazu, Fantastic Photography i innych prestiżowych albumach oraz katalogach.
Do końca lat 60. uprawiał fotografię w jej tradycyjnym rozumieniu. Lata 70. to wykorzystywanie fotografii klasycznej jako tworzywa do eksperymentów z technikami szlachetnymi i fotomontażem, tak by tworzyły własną podmiotowość. Ten okres jego działań na polu "creative-photography" to nie tylko eksperymenty z dwuwymiarową przestrzenią obrazu fotograficznego, ale również tworzenie przestrzeni na potrzeby fotografii.
Pojawienie się techniki cyfrowej oraz jej rozwój, pozwalający na swobodną manipulację obrazem, zafascynowały go. Był pierwszym polskim fotografem wykonującym montaż cyfrowy na dostępnych wtedy prymitywnych komputerach. W 1988 r. w warszawskiej "Starej Galerii" ZPAF pokazał pierwszą polską wystawę przetworzeń cyfrowych, eksponowaną potem w wielu krajach. Od 1987 r. korzystał z technik przetwarzania komputerowego, nie zapominając o fotografii klasycznej. Aktywnie uczestniczył w wielu internetowych prezentacjach, a jego prace można zobaczyć na wielu prestiżowych portalach.