Aleksander Laszenko - Galeria Promocyjna

Aleksander Laszenko zajmuje się malarstwem, ale i muzyką. Współtworzy bardzo aktywnie grupę muzyczną Der Blaue Ratler. Nie jest to muzyka prosta, łatwa i przyjemna, a na pewno nie jest cicha i popularna. Dwa lata temu na wernisażu wystawy grupy Der Blaue Ratler (Laszenko nie jest jedynym plastykiem wchodzącym w jej skład) w łódzkiej Ars Novie wernisażowa publiczność, zwłaszcza ta z nieco starszego pokolenia, przeczekiwała koncert na podwórzu przed galerią, a straszne deathmetalowe dźwięki podobały się tylko nielicznej grupie młodych ludzi - za to podobały się bardzo. 

W przeciwieństwie do emocjonalnej muzyki i wyrazistego ruchu scenicznego, w malarstwie Laszenko jest raczej kameralistą. Tworzy obrazy realistyczne, w rygorze geometrycznych podziałów i jasnej gamie kolorystycznej, o których można powiedzieć, że są chłodne w wyrazie, mimo użycia ciepłych barw. Bohaterem tych płócien jest architektura. Temat to nieoryginalny. Wielu młodych twórców uczyniło architekturę medium swoich malarskich przedstawień. Stylistyka dokumentalnego obiektywizmu we współczesnym malarstwie, posiłkującym się fotografią i elektronicznymi zapisami wizerunków też nie należy do wyjątków, a wręcz przeciwnie, jest niemal pokoleniową modą. Oczywiście dobra twórczość niekoniecznie musi być nowa i świeża, niemniej jednak kryterium oryginalności jest ważnym czynnikiem w ocenie sztuki współczesnej. 

Widząc taki kontekst wiadomo, że Laszenko postawił przed sobą trudne zadanie. Można przyjąć, że wyszedł z niego obronną ręką. Jego malarstwo to z jednej strony sterylny zapis pozornie obiektywnego widoku, z drugiej jednak zdradza ono elementy subiektywnego postrzegania. Sam wybór motywu i kąta patrzenia, poszukiwanie rytmów, momentów narastania brył, dynamiki geometrycznej, linii podziałów określa malarstwo Laszenki. Pewna fragmentaryzacja widzenia, zabawa skalą, jednych motywów uwypuklanie a marginalizacja innych, zestawianie ze sobą pomniejszeń i powiększeń tego samego kadru wskazują na to, że artysta patrzy tak, jakby patrzył "okiem uzbrojonym" np. poprzez cyfrowy aparat fotograficzny ustawionym na maksymalną ostrość, z wykorzystaniem możliwości operowania zoomem, a nawet z założeniem komputerowej obróbki obrazu. A jednak to malarstwo, tylko jego autor prowadzi z nami sprytną grę we współczesność.