Andrzej i Jerzy Kalina

Od 1967 do 1972 roku uczył się w Liceum Sztuk Plastycznych w Tarnowie. W latach 1972-1974 odbywał zasadniczą służbę wojskową. Od 1974 do sierpnia 1975 roku pracował w Miejskim Domu Kultury w Makowie Mazowieckim jako instruktor plastyki. W 1975 roku rozpoczął studia na Wydziale Grafiki w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Dyplom uzyskał w 1980 roku. W roku 1978 wraz z Andrzejem Dworakowskim i Markiem Jaromskim założył grupę Warsztat. W latach 1981-1989 pracował jako instruktor plastyki i współorganizator wystaw w Galerii U na warszawskim Ursynowie. Od 1989 do 2001 roku prowadził autorską galerię w Domu Sztuki na Ursynowie. W 1990 roku hasło o nim jako o jednym z 13 grafików polskich zostało umieszczone w słowniku grafików świata wydanym przez Japończyków. W latach 2000-2006 prowadził zajęcia z malarstwa i rysunku w prywatnym Liceum Sztuk Plastycznych, a w latach 2002-2005 zajęcia z malarstwa i grafiki w Policealnym Studium Rysunku i Ilustracji Labirynt w Warszawie.
W 2003 roku uzyskał tytuł doktora nauk sztuki w dyscyplinie grafika na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W latach 2003-2006 pełnił funkcję wiceprezesa ds. artystycznych OW ZPAP, prowadząc Galerię Lufcik. W roku akademickim 2007/2008 prowadził zajęcia z rysunku na kierunku grafika w Katedrze Rysunku, Malarstwa i Rzeźby Wydziału Architektury Politechniki Białostockiej oraz zajęcia z rysunku i malarstwa na roku zerowym Wydziału Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W roku akademickim 2008/2009 w Instytucie Sztuki Mediów ASP w Warszawie prowadził Pracownię Malarstwa i Rysunku pierwszego i drugiego roku studiów niestacjonarnych. Od roku 2008 prowadzi zajęcia z grafiki warsztatowej na Wydziale Sztuki Nowych Mediów w Polsko-Japońskiej Akademii Technik Komputerowych w Warszawie. W latach 2009–2010 na Wydziale Sztuka Mediów i Scenografii ASP w Warszawie prowadził Pracownię Malarstwa i Rysunku dla trzeciego roku studiów stacjonarnych.
W 2010 roku uzyskał tytuł doktora habilitowanego w dziedzinie sztuk plastycznych, w dyscyplinie artystycznej grafika na Wydziale Grafiki Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Od roku akademickiego 2016/2017 prodziekan studiów niestacjonarnych PJATK w Warszawie.

Akcjoner, performer, twórca scenografii, filmów animowanych, witraży. Urodzony 15 kwietnia 1944 w Garwolinie, mieszka w Komorowie pod Warszawą.

Studiował w latach 1965-1971 na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, gdzie uzyskał dyplom pod kierunkiem Stefana Gierowskiego. W 1989 został zaproszony przez Wydział Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych do prowadzenia "pracowni gościnnej", w której wykładał przez 3 semestry w latach 1990-1991.

Twórczość Kaliny obejmuje wiele indywidualnych odmian, nazywanych przez artystę jego własnymi terminami: "akcja rytualna", "determinarz", "piktogramy żyjące". Artysta wcześnie wykształcił indywidualny język form, wybrał i wypróbował charakterystyczne dla siebie materiały i rekwizyty oraz zakreślił krąg swych zainteresowań. Zajmują go problemy zniewolenia i ograniczeń egzystencjalnych, które próbuje przełamać środkami sztuki, postawionej w bezpośredniej konfrontacji z codziennymi realiami (SKRĘPOWANIE, Plac Zwycięstwa, Warszawa 1971; PRZYSTANEK TAXI, Plac Solny, Wrocław 1972; WYKOP, WIGILIA, akcje w Galerii Pawła Freislera, Warszawa 1972; BIAŁY MOST, Wrocław 1974; OBCHÓD, Galeria Repassage, Warszawa 1975; PRZEJŚCIE, róg Mazowieckiej i Świętokrzyskiej, Warszawa 1977). W okresie stanu wojennego Kalina przyjął jednoznacznie opozycyjną postawę, co przy jego rozmachu i ekspansywności, a także związaniu się artysty z Kościołem, musiało zaowocować - i tak się stało - niespotykanym w tej dziedzinie sztuki rezonansem społecznym. Realizował "oficjalne" zamówienia czynników kościelnych, np. na oprawy plastyczne uroczystości (ołtarze polowe podczas wizyt Jana Pawła II w 1987 i 1991; oprawa plastyczna pogrzebu ks. Jerzego Popiełuszki, 1984, projekt jego grobowca przy kościele św. Stanisława Kostki w Warszawie, 1986, pomnik-krzyż na tamie wiślanej we Włocławku, 1991). Wykonywał zamówienia państwowe, jak projekt kaplicy w Pałacu Belwederskim (1992). W ostatnich latach tworzy obiekty z blachy, projektuje też witraże.

Równolegle od 1973 tworzy eksperymentalne filmy animowane. Jest autorem kilkunastu filmów, wielokrotnie nagradzanych na polskich i międzynarodowych przeglądach. Projektuje też i reżyseruje autorskie spektakle teatralne, prezentowane na profesjonalnych scenach (PIELGRZYMI I TUŁACZE, premiera w Teatrze Studio w 1989, spektakl prezentowany wielokrotnie w kraju i za granicą; KATAPULTA, Teatr Mały 1993).