Andrzej Podkański - Malarstwo - Galeria DAP

Wystawa malarstwa Andrzeja Podkańskiego jest ostatnim akordem ubiegłorocznego Warszawskiego Festiwalu Sztuk Pięknych, gdzie autor zdobył Grand Prix, i jednocześnie preludium do tegorocznej edycji tej imprezy. 

Niemała powierzchnia i wysokość obu sal Domu Artysty Plastyka przy ul. Mazowieckiej pozwoliła zaprezentować szeroki wybór prac autora, który z równym powodzeniem wypowiada się w niewielkich, niemal gabinetowych formatach, jak i realizuje ogromne płótna, rozmiarami i funkcją w przestrzeni przypominającymi fresk. 

To co konstytuuje tą twórczość to przede wszystkim światło. Ono narzuca autorowi specyficzną, rozedrganą i rozwibrowaną technikę krótkich pociągnięć pędzla, dalekie echo puentylizmu, które jednak tutaj mówi wiele o zmaganiach autora z materią malarską. Każda kładziona przez Podkańskiego plama barwna jest jak uderzenie pędzla, rozbijające opór krnąbrnych pigmentów. To walka, z której autor wychodzi zwycięsko. 

Twórczość Podkańskiego wywodzi się w pełni z figuracji. To nie tylko wybór stylu, ale w pewnym sensie także tematyki, gdyż malarz w swoich pracach stara się być blisko człowieka. Twierdzi, że malując obrazy należy poruszać sprawy najważniejsze. W swoich płótnach wypowiada się na tematy trudne i niepopularne, takie nad którymi zastanawiamy się niechętnie, ale doceniamy, gdy ktoś mądrze do takiego zastanowienia nas przymusi. Malarstwo Podkańskiego wywiera na widzu presję przemyślenia kwestii śmierci, starości, osamotnienia, kruchości ludzkiego życia.

Mimo niełatwej tematyki twórczość Podkańskiego ma wielu zwolenników, także ze względu na swoje walory malarskie. Rozgrywające się w tłach, niezwykłe ze względu na swoją głębię, partie abstrakcyjne, które towarzyszą, jakby patronowały, małym ludzkim sprawom dziejącym się na pierwszym planie płócien, to sposób budowania kompozycji i relacji między składowymi aranżowanych przedstawień, będący oryginalną zdobyczą Podkańskiecgo. Sposób ten nasuwa delikatne skojarzenia z twórczością autorów sztuki naiwnej, ale dla Podkańskiego takie asocjacje to komplement, świadczący przekornie o oryginalności. Podsumowując: każde płótno Podkańskiego jest doskonale przemyślane i bardzo precyzyjne wykonane. Obrazy te, zarówno finezyjne małoformatowe kompozycje, jak i wielkie monochromatyczne „freski” sprawiają wrażenie zamkniętych całości, skończonych dzieł, do których nie można nic więcej dodać.