Arika Madeyska - malarstwo i rysunek - Art Reduta

Galeria Art Reduta prezentuje wystawę prac Ariki Madeyskiej. Wystawa, której wernisaż odbył się 19 listopada,  ma miejsce w przededniu pierwszej rocznicy śmierci artystki. Na ekspozycję składają się obrazy i rysunki wybrane z rożnych okresów jej twórczości. Zbiór obejmuje prace powstałe w Warszawie, jak i już po wyjeździe artystki do Paryża.

Uroczystego otwarcia wystawy dokonała Grażyna Wolszczak, a o twórczości Ariki Madeyskiej opowiadała jej przyjaciółka, historyk sztuki, Henryka Milczanowska.
Niewątpliwą atrakcją wernisażu było losowanie wśród publiczności prac artystki.

Arika Madeyska urodziła się w Warszawie. W latach 1948-1951 studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie, pod kierunkiem Artura Nachta-Samborskiego i Jacka Żuławskiego. Dyplom uzyskała w 1951 roku. Po studiach uczestniczyła w wielu wystawach zbiorowych w Polsce oraz wystawach sztuki polskiej za granicą (Genewa 1959, Paryż 1959). Wzięła udział w Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Plastyki w warszawskim Arsenale w 1955 roku (jako Jadwiga Madeyska-Wojciechowska), uzyskując na niej nagrodę. W latach sześćdziesiątych związała się z ruchem malarzy marynistów, uczestnicząc w kilku zbiorowych wystawach poświęconych tej tematyce. Organizowała też w kraju wystawy indywidualne, m. in. w Salonie "Nowej Kultury" (1959), Galerii Kordegarda (1962). Żywo uczestniczyła w działalności wystawienniczej Galerii Krzywe Koło (wystawy zbiorowe w latach 1962, 1963 oraz wystawa indywidualna w 1962 roku). Jednocześnie od początku lat sześćdziesiątych coraz intensywniej wystawiała we Francji, a w kolejnych latach w Szwajcarii, Japonii, Brazylii i USA. W 1966 roku wyjechała do Francji na stałe. Zmarła 5 grudnia 2004 roku w Paryżu.

"Jeden z krytyków kiedyś powiedział, że ostatnie obrazy Madeyskiej są "czysto plastycznym wyznaniem autorki". To prawda. Jednak należy dodać, że jest to wyznanie bardzo dojrzałej artystki, która po latach poszukiwań swojej "właściwej drogi", na takie "wyznanie" może sobie pozwolić. Obecna wystawa ma charakter retrospektywny. Zgromadzone prace z lat 1952-2004 doskonale prowadzą nas po wszystkich ścieżkach poszukiwań plastycznego wyrazu, właściwego dla ich autorki. Najwcześniejsze obrazy to martwe natury, pejzaże figuratywne, jeszcze nie zdradzające tęsknoty za czymś nie nazwanym, a jednak na wskroś nowoczesne, o dobrej konstrukcji plastycznej. Natomiast obrazy z lat dziewięćdziesiątych, to formy koliste, geometryzujące o subtelnej, biało szarej tonacji. Obrazy te wciągają nas w swój nierealny, abstrakcyjny świat spokoju i wyciszenia, piękna i delikatności."
Henryka Milczanowska (fragment tekstu z katalogu wystawy artystki)