ART Meeting Tomaszowice 2011

Leszek Dutka urodził się w Jaworznie w 1921 roku (pow. Chrzanów, woj. Krakowskie). Od roku 1924 mieszkał w Zawierciu, tam ukończył gimnazjum i liceum oraz spędził lata wojny.
W latach 1945 - 55 studiował na Wydziale Malarstwa krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowniach: malarstwa prof. Hanny Rudzkiej – Cybis, rysunku prof. Zbigniewa Pronaszki i malarstwa ściennego prof. Wacława Taranczewskiego. Równolegle studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, gdzie w 1952 roku uzyskał dyplom magistra nauk technicznych oraz inżyniera architektury i urbanistyki u prof. Włodzimierza Gruszczyńskiego.
W 1956 roku został członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Krakowskiego.
W 1960 roku zajął się profesjonalnie ceramiką. Wykonywał ceramikę dekoracyjną oraz rzeźby ceramiczne, brał liczny udział w ogólnopolskich i międzynarodowych wystawach ceramiki oraz organizował wystawy indywidualne.
W latach 1965 – 89 współpracował ze Spółdzielnią Pracy Twórczej ZPAP Plastyka w Warszawie pełniąc w latach 1982 - 85 funkcję przewodniczącego Rady Nadzorczej.
W latach 1970 - 72 był członkiem Zarządu Sekcji Krytyki i Informacji Plastycznej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w Krakowie, brał udział w Jury Nagród Krytyki Plastycznej (aż do jej rozwiązania przez władze PRL), pisał recenzje z wystaw dla prasy i Polskiego Radia.
W latach 1975 – 87, w zabytkowym XVIII-wiecznym lamusie w Pisarach prowadził autorską Galerię Lamus, w której odbywały się wystawy, koncerty, wieczory autorskie, imprezy plenerowe, spotkania i happeningi.
Od 1978 roku był konsultantem Centralnego Ośrodka Metodyki Upowszechniania Kultury Ministerstwa Kultury i Sztuki w Warszawie – wielokrotnie pełnił funkcję komisarza artystycznego ogólnopolskich plenerów szkoleniowych dla instruktorów plastycznych Domów Kultury.
W 1980 roku był współorganizatorem Oddziału Spółdzielni Pracy Twórczej ZPAP Plastyka w Krakowie i przewodniczącym jej Rady Nadzorczej. Na jego wniosek ustanowiono doroczne nagrody artystyczne. W okresie rozwiązania ZPAP Spółdzielnia grupowała jego członków i pełniła rolę zastępczą stowarzyszenia.
W latach 1987 – 89 brał aktywny udział w działaniach Krakowskiej Grupy Inicjatywnej Reaktywowania Związku Polskich Artystów Plastyków.
W 1992 roku zainicjował powołanie Klubu Malarzy ZPAP Okręgu Krakowskiego i przez 10 lat pełnił funkcję jego prezesa. Zainicjował powstanie istniejących do dziś wystaw cyklicznych środowiska krakowskiego: Mały Format, Jubileusze i Nowi Członkowie ZPAP. Klub Malarza pod przewodnictwem Leszka Dutki organizował szereg wystaw indywidualnych w Domu Plastyka w Krakowie oraz wystawy zbiorowe w kraju i za granicą.
W 1993 roku został prezesem Fundacji im. Hanny Rudzkiej – Cybis w Krakowie. Równocześnie rozpoczął przygotowywania do odtworzenia Pracowni pani profesor w Domu Hipolitów Muzeum Historycznego Miasta Krakowa, a w 1994 roku doprowadził do wydania albumu malarstwa artystki.
W latach 2002 – 2006 pełnił funkcję wiceprezesa zarządu Związku Polskich Artystów Plastyków Okręgu Krakowskiego.

Leszek Dutka brał udział w 95 wystawach zbiorowych w kraju za granicą, zorganizował 35 wystaw indywidualnych. Uczestniczył w wielu plenerach, także międzynarodowych. Był inicjatorem, organizatorem i kuratorem wielu wystaw środowiska artystycznego Krakowa. Jest laureatem wielu nagród i odznaczeń (m.in. Nagrody im. Witolda Wojtkiewicza).

Prace artysty znajdują się w zbiorach:
Muzeum Narodowego w Krakowie, Wrocławiu, Gdańsku, Muzeum Polskiego w Chicago, Fundacji Signum w Poznaniu, Zjyad Raoof Kolekcji Miasta Myślenic, kolekcji Miasta Zawiercia, Pałacu Sztuki Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie oraz w prywatnych kolekcjach Christiana Stöhrmanna w Husum i Margot i Dietera Löchöffel w Norymberdze.

Urodzona w Krakowie w l951 roku. Studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Dyplom magistra praw w l976. Oraz na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Dyplom magistra sztuk w 1980 roku. Ukończyła Podyplomowe Studium Scenografii Filmowej ,Teartalnej i Telewizyjnej ASP w Krakowie.
Od l989 roku prowadzi zajęcia z zakresu terapii poprzez Sztukę w Klinice Psychiatrii Dorosłych Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Założyła i prowadzi Galerię MIODOWA gdzie wystawia prace artystów profesjonalnych i tworców po kryzysach psychicznych związanych z Pracownią Miodowa. W latach l993-l996 była Członkiem Zarządu Okręgu ZPAP w Krakowie. Od l990 do l996 redagowała jako Redaktor Naczelny biuletyn Informacyjny ZO ZPAP- „Głos Plastyków” Dwukrotnie pełniła funkcje wiceprzewodniczącej Sadu Koleżeńskiego ZO ZPAP w Krakowie.
W latach 1997,1998 została stypendystka Ministra Kultury i Sztuki. Uprawia twórczość w zakresie malarstwa ,rysunku i scenografii. Zorganizowała ok. 15 wystaw indywidualnych malastwa i rysunku w Polsce ,w Norwegii,Stanach Zjednoczonych i Hoalndii ,Brała udział w ok. 50 wystawach zbiorowych Autorka ok. 20 scenografii do spektakli teatralnych i filmów. Obyła liczne podróże artystyczne połączone z wystawami w Norwegii w Ameryce we Włoszech ,w Holandii i W Niemczech. Prace w zbiorach Muzeum Narodowego w Gdańsku ,w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Niemczech oraz w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą.
Biogram umieszczony w II wydaniu Who is who w Polsce (tom I str. 443)

Jerzy Brzuskiewicz – ur. 1946 w Lingen w Niemczech. 1964-70 – ASP w Gdańsku. Mieszkał w Toruniu. Brał udział w wielu wystawach, konkursach i plenerach. Jest laureatem wielu nagród i wyróżnień, m.in.
1995 – „Dzieło Roku” – Nagroda Główna Wojewody Toruńskiego,
1996 – „Dzieło Roku” – I Nagroda Prezydenta Torunia
Jest autorem 25 wystaw indywidualnych, indywidualnych m.in. w Berlinie, Getyndze, Lejdzie, Limburgu, Warszawie, Toruniu.
Od 1998 – członek Zarządu Głównego ZPAP, obecnie prezes toruńskiego okręgu Związku.

Urodzony w 1939 w Warszawie. Studia na Wydziale Malarstwa Akademii Sztuk Pieknych w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Wacława Taranczewskiego w 1966. Uprawia rysunek, malarstwo sztalugowe, architektoniczne, sakralne i sgraffito. W latach 1966-68 pobyt artystyczny w Wiedniu i Paryżu oraz liczne wyjazdy zagraniczne; spotkania w Maisons-Laffitte; wieloletnia przyjaźń z K. Kotem-Jeleńskim,
J. Lebensteinem, A. Międzyrzeckim, ks. J. Życińskimi, ks. J. Tischnerem. Od 1963 kilkanaście wystaw indywidualnych w Polsce i Europie oraz udział w kilkudziesięciu wystawach zbiorowych w Polsce i za granicą.
Odznaczenia i nagrody: 2005 - odznaka honorową Zasłużony dla Kultury Polskiej, 2006 - Srebrny Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Działalność związkowa: członek ZPAP od 1966 roku; od 1967 praca w Komisji Zaopatrzenia w materiały do twórczości i przewodniczący Komisji ds. Pracowni Twórczych w Okręgu Krakowskiego ZPAP; w latach 70. udział w pracach biur projektowych w projektowaniu, adaptacji i budowie nowych pracowni, organizacja głośnych cykli wystaw w zakładach pracy, biurach projektowych; w latach 1978 -1989 przez okres Solidarności i Stan Wojenny zbiera i redaguje materiały z dziedziny kultury, sztuki, społeczno – polityczne, zbiorowo podpisane protesty, które, współpracując z ambasadami i korespondentami państw zachodnich, przekazuje do zachodnich mediów (m.in. Radio Wolna Europa, Radio Londyn). Dla Krakowskiej Kurii Metropolitarnej wykonuje oprawę plastyczną pielgrzymek Jana Pawła II. W Stanie Wojennym praca w zespole pomocy materialnej i medycznej dla artystów. Od 1983 do rozwiązania i delegalizacji ZPAP przewodniczący Sekcji Malarstwa, członek zarządu ZPAP Okręgu Krakowskiego; uczestnik i animator Ruchu Kultury Niezależnej (RKN), organizuje życie artystyczne, wystawy sztuki niezależnej, sympozja o kulturze w kościołach, zakonach i instytucjach przykościelnych pod patronatem Kurii i Wydziału Filozofii PATu; organizuje Sekcję sztuki przy Krakowskim KIK, spotkania problemowe z literatami – SPP, pokazy poczty Solidarności internowanych, wystawy Jednego obrazu; w latach 1986 -1989 tworzy i prowadzi Galerię KIK, organizuje w niej kilkadziesiąt cyklicznych wystaw zbiorowych i indywidualnych z katalogami drukowanymi w “podziemiu” przy wsparciu finansowym ks. Kard. F. Macharskiego i Komitetu Kultury Niezależnej. W ramach rekolekcji środowiskowych organizuje w zakonach ogólnopolskie sympozja Filozofia, Kultura, Sztuka z wystawami, gdzie obradują Niezależne Struktury ZPAP. Bierze udział w regularnych spotkaniach RKN plastyków jako stały przedstawiciel Okręgu Krakowskiego zakończonych organizacją Ogólnopolskiego Komitetu Legalizacji ZPAP i rejestracją ZPAP w sądzie. Współorganizuje tenże Komitet w Krakowie. Na XVII Walnym Zjeździe ZPAP w 1989 w Krakowie wybrany wiceprezesem ZPAP; w latach 1993-99 prezes ZPAP (2 kadencje). Zajmuje się procesem rewindykacji majątku ZPAP i sprawami legislacyjnymi – stanowienie nowych praw dotyczących twórców. Przez 5,5 roku walczy w Sejmie, URM, Ministerstwach, Komisji Rewindykacji Majątku i Sądach o zwrot nieruchomości i majątku ZPAP odebranych Dekretem o Stanie Wojennym. Pełnym sukcesem kończy proces rewindykacyjny, odzyskując wszystkie nieruchomości, majątek ruchomy i zwaloryzowane kwoty pieniężne. Uczestniczy w pracach wielu Komisji Sejmowych tworzących nowe Prawo Autorskie (dopisano prawa scenografów i prace konserwatorów sztuki); Prawo o Najmie Lokali i Dodatkach Mieszkaniowych – wielokrotnie nowelizowane (w def. mieszkania zrównano z nim pracownię twórczą), Prawo Budowlane i Ustawy Emerytalne (zapis umożliwiający łączenie emerytury z pracy etatowej z twórczą). Od 1989 działa w Komitecie Porozumiewawczym Stowarzyszeń Twórczych i Towarzystw Naukowych; w latach1993-1995 sekretarz Komitetu. W 1993 reaktywuje prawowity Komitet Narodowy Polski IAA – AIAP (w stanie wojennym zawładnięty przez Neozwiązki), wprowadza go do struktur europejskich i światowych (uchwała Komitetu Europejskiego i Światowego IAA-AIAP). Organizuje Europejski Kongres i Konferencję IAA-AIAP UNESCO w Krakowie nt. praw artystów sztuk wizualnych w Europie, zakończony Uchwałą Rekomendacji Krakowskiej Status Artysty – Twórcy w Społeczeństwie. Wprowadza ZPAP do ECA – Rady Artystów Europy przy UE w Brukseli. Doprowadza do przyznawania corocznie Nagrody Państwowej Ministra KiS w 2 dziedzinach sztuki czystej i użytkowej oraz Odznaczeń i Orderów nadawanych przez Prezydenta RP.
Odznaczony Złotą Odznaką ZPAP w 2002 roku.

Urodził się w 1936 w Grabowie. Studia na Uniwersytecie Poznańskim – historia sztuki, dyplom w 1958 roku i w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu w pracowni malarstwa prof. Marii Dawskiej, dyplom w 1963 roku. Scenograf Teatru Kalambur we Wrocławiu gdzie w latach 1958-1978 wykonał kilkadziesiąt realizacji, założyciel Galerii Kalambur we Wrocławiu. W 1962 autor pierwszego happeningu wrocławskiego w Klubie Studenckim Pałacyk, w 1966 inicjator grupy twórczej Grupa z Kuźniczej, w 1966 współzałożyciel Galerii Panien Trzebnickich w Domku Romańskim.
W latach 1964-1974 realizator scenografii ulicznych do Międzynarodowych Festiwali Teatru Otwartego, wieloletni scenograf Centrum Sztuki IMPART we Wrocławiu, autor scenografii w teatrach wrocławskich a także spektakli Kabaretu Dreptak A. Waligórskiego, spektakli do tekstów Agnieszki Osieckiej m.in. z Krystyną Jandą i Witoldem Pyrkoszem. Praca z inscenizatorami, m.in. Bogusławem Litwińcem, Magdą Umer, Romanem Wilhelmim, Witoldem Pyrkoszem, Kazimierzem Braunem. Realizacje autorskich Scenografii do nienapisanych tekstów. Pomysłodawca i sprawca realizacji pomnika Ku czci zwierząt rzeźnych na ul. Jatki we Wrocławiu w 1997 roku. Od 1964 roku wystawia w kraju i za granicą. Mieszka we Wrocławiu.
Nagrody i wyróżnienia: 1964 - Złoty Medal Międzynarodowego Konkursu Ceramiki Artystycznej, Faenza; 1974 - I Nagroda za scenografię na Festiwalu Teatrów Studenckich, Łódź; 1975 - Nagroda Główna za scenografię na Festiwalu Sztuk Dziecięcych, Wałbrzych; 1998 - Nagroda Kultury Niezależnej “Solidarności”, 2009 – Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis.
Działalność związkowa: członek ZPAP od 1965 roku; inicjator wielu działań artystycznych ZPAP Okręgu Wrocławskiego, poczynając od akcji w stanie wojennym do 100-lecia ZPAP; w latach 1983-1989 wiceprzewodniczący zdelegalizowanego ZPAP we Wrocławiu; w latach 1981-1992 wiceprezes, a od 1992 prezes ZPAP Okręgu Wrocławskiego (5 kadencji) oraz członek Prezydium Zarządu Głównego i Kolegium Prezesów Okręgów ZPAP. Odznaczony Złotą odznaką ZPAP w 1993 roku.

Urodzony w 1945 roku w Lublinie. Studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w latach 1965-1970, dyplom w pracowni prof. Edmunda Piotrowicza i Ryszarda Krzywki. Zajmuje się twórczością graficzną. Uczestnik jury w konkursach międzynarodowych
i ogólnopolskich, uczestnik i organizator licznych plenerów i warsztatów twórczych. Członek Rady Muzeum Lubelskiego i Rady Muzeum Zamoyskich w Kozłówce. Współorganizator Międzynarodowego Triennale Sztuki Majdanek, Wschodniego Salonu Sztuki, Małej Akademii Sztuki, konkursu Grafika Roku. Autor 51 wystaw indywidualnych, udział w ponad 250 wystawach i konkursach w kraju i za granicą. Mieszka w Lublinie.
Nagrody i wyróżnienia: 2000 - Nagroda równorzędna i medal, X Międzynarodowy Konkurs Graficzny im. J. Gielniaka, Jelenia Góra; 2007 - Międzynarodowa Wystawa Grafiki – SIPA 2007, Seul; 2008 – wyróżnienie, I Międzynarodowe Triennale Sztuk Graficznych im. T. Kulisiewicza – Imprint 2008, Warszawa; 2006 - Brązowy Medal Zasłużony Kulturze Gloria Artis;
Działalność związkowa: członek ZPAP od 1970 roku; od 1972 roku do rozwiązania ZPAP, przez kilka kadencji sekretarz, skarbnik i przewodniczący Sekcji Grafiki w Zarządzie ZPAP Okręgu Lubelskiego; w latach 80. aktywna działalność w Duszpasterstwie Środowisk Twórczych; w latach 1993-2003 prezes ZPAP Okręgu Lubelskiego (3 kadencje); w latach 2006-2010 członek Komisji Statutowej ZPAP; w latach 2009-2010 członek Kapituły Złotej Odznaki ZPAP; inicjator powstania Galerii ZPAP Pod Podłogą w Lublinie. Odznaczony Złotą Odznaką ZPAP w 2006 roku.