Dariusz Mlącki - malarstwo - Galeria Promocyjna

Najnowsza wystawa prac Dariusza Mląckiego z jednej strony jest kontynuacją znanych już z twórczości artysty wątków i tematów, z drugiej nieco jednak zaskakuje. Znalazły się na niej prace najnowsze oraz takie, które powstały 6-7 lat temu, a obecnie zostały przez autora włączone w spójną narrację ekspozycji. 

Nie zaskoczyło, że Darek Mlącki znowu oszukuje widza, a konkretnie jego zmysł wzorku. Czyni to w malarstwie, a jeszcze częściej w instalacjach: zachęca do wyjęcia namalowanego listu z namalowanej koperty, uchylenia namalowanych na ścianie drzwi, skorzystania z krzesła, którego forma to tylko kruche szkło i farba olejna, oraz wyprostowania krzywego obrazu, który jest jednak prosty, choć postrzegany jako zakrzywiona przestrzeń. Do tej pory malował na płótnie, deskach, korkowych arkuszach. W Promocyjnej pokazuje malarstwo na szkle oraz rzeźbiarskie, przestrzenne, iluzyjne obiekty malarskie, osiągając efekt trompe d'oeil. Uważa, że procesowi twórczemu musi towarzyszyć tajemnica, więc zniekształca obraz rzeczywistości i gra z widzem w kalambury optyczne, pozwalając mu także nieco z tą tajemnicą poobcować. Prace Mląckiego zawsze wchodzą w silne relacje z przestrzenią i architekturą wnętrza – podobnie jest w Promocyjnej - ingerują, dopełniają i w rezultacie transformują przestrzeń. 

W nowych pracach Mląckiego zaskoczyła figuracja, dotychczas nieobecna w jego malarstwie, poruszającym się na granicy abstrakcji i realizmu, ale skoncentrowanym na przedmiocie, a konkretnie mylącym oko jego wizerunku. Figuracja przewrotna, gdyż sprowadzająca figurę ludzką także do funkcji przedmiotu, a właściwie rzeźby – statui. Malowane przez Mlackiego postaci, jak święci w udrapowanych szatach z ulubionym przez artystę motywem - świecą w dłoni, poprzez monochromatyczna formułę malarstwa kojarzą się nieodparcie z malowanymi an grisai na skrzydłach średniowiecznych ołtarzy portretami donatorów i patronów. Podobnie jak tamte udają rzeźby.