Eugeniusz Markowski - malarstwo w Galerii MILANO

Dnia 6 października w warszawskiej Galerii MILANO odbył się wernisaż wystawy prac malarskich Eugeniusza Markowskiego. Prezentowane prace wypełniają całą przestrzeń galerii, nadając jej niepowtarzalny nastrój i nie pozostawiają widza w obojętności.
Markowski malując swoje obrazy wyraża ekspresję poprzez stosowanie ostrych kolorów. Jego malarstwo jest pełne symbolów i znaków. Ich odczytanie przywołuje rozmyślania na temat miłości i nienawiści, namiętności i obsesji. Charakterystyczne są także motywy erotyczne, dynamicznie wkomponowane w treść obrazu.
 
Markowski nie zamierza jednak tylko szokować tematyką prezentowanych prac, bardziej raczej zmusza do zastanowienia się i nawiązania kontaktu z dziełem. Wszystkie prace niosą głębsze treści i ich odczytywanie sprawia największą satysfakcję. Niektóre symbole odczytuje się po pewnym czasie, inne dla odmiany niczym piorun uderzają nas od razu. 
Twórczość MArkowskiego należy do najważniejszych zjawisk w sztuce polskiej XX wieku. Wyrasta z tradycji ekspresjonizmu, choć bliska jest również sztuce harmonii i umiaru, która stanowi coś w rodzaju ukrytej utopii tej twórczości. Wszystko to sprawia, ze malarstwo Markowskiego jest tak wysoko cenione, a jego prace stanowią obiekt pożądania wielu osób na całym świecie.
 
 
Informujemy także, że wystawa w Galerii MILANO jest połączona ze sprzedażą prac. Ceny w zakresie od 22 do 30 tysięcy złotych są tylko na pozór wysokie, malarstwo Eugeniusza Markowskiego na aukcjach potrafi osiągnąć znacznie wyższe pułapy. 
Zapraszamy do galerii nie tylko na oglądanie prac!
 
 
 

Sam artysta tak pisze na temat swoich prac:

Istnieje pogląd, że człowiek uprawiający jakąś dyscyplinie artystyczną, wówczas staje się artystą, kiedy uda mu się burzyć stereotypy lub dodać coś własnego do tego, co stworzyli inni. Ten sąd, jakkolwiek wygląda niewinnie, jest twardy i bezwzględny. Ale chyba trudno mu się nie poddać. Przez dłuższy czas twórczość artystyczna, a szczególnie malarstwo, zdradzała i zdradza jeszcze tendencje do szukania pokrewieństwa z metodami działania nauki i techniki. Mnie interesuje przede wszystkim groteskowy i wyraźny paradoks. Kontrast istniejący dziś między coraz zawrotniej rosnącym rozwojem technologicznym a niezmiennością prymitywnych i elementarnych ludzkich pasji i instynktów. To jest być może powodem, że robię to, co robię i w sposób, jaki to robię.
Eugeniusz Markowski
 
_____
 
Markowski właściwie zawsze imponował nie tylko konsekwencją i jakością swojej sztuki, ale również coraz bardziej przejmującym wyostrzeniem wizji, w których egzystencja i esencja osiągnęły rzadko spotykaną jedność. Artysta - i to, moim zdaniem, jest ważne - nigdy bowiem nie moralizował na temat kondycji człowieka, choć może wydawać się, że wiele z jego obrazów przybiera formę jakiegoś współczesnego moralitetu. Markowski ujawnił jedynie pasje i namiętności, które są motorem ludzkich działań. Odsłaniał niejako moralny szkielet człowieka. Osiągnął archetypiczną czystość przedstawień, nie rzadko na kanwie ikonografii jakiegoś ważkiego mitu lub symbolu. Jako kontrapunkt pojawiał się również w jego obrazach malarski pastisz lub cytat - obraz zapożyczony po to, aby nasączyć go własną treścią i własną temperaturą emocjonalną. Pokazać, że prawda o nas samych drzemie także ukryta w tym, co niekoniecznie jest naszą własnością.
Mariusz Rosiak 

 Wybrane prace:
 

 
 Nota biograficzna:

       
Eugeniusz Markowski - urodził się w 1912 w Warszawie. W 1938 otrzymał dyplom ASP w Warszawie, gdzie studiował w pracowni T. Pruszkowskiego.w latach 1940 - 1950 przebywał we Włoszech, gdzie związał się z grupą Libera Associazione Arti Figurative i z Art. Club w Rzymie. Pracował jako dziennikarz i dyplomata we Włoszech i Kanadzie / 1945 -55/. Do Polski wrócił w 1955. Wykładowca i profesor ASP w Warszawie / 1969-1984/. W 1963 brał udział w Biennale Sao Paulo. Zajmuje się malarstwem, scenografia i grafika użytkową. Jest przedstawicielem tzw. nowej figuracji. Jego zdeformowanym postaciom ludzi - potworków, upodobnionych często do zwierząt, towarzyszy dysonansowa kolorystyka. Deformacja postaci oraz bogata faktura obrazów sprawiają, że twórczość E. Markowskiego porównywana jest do tzw. art brut i obrazów J. Dubuffeta. W 1984 był laureatem Nagrody Krytyki Artystycznej im. C.K. Norwida, a w 1988 Nagrody Kolekcjonerów im. Dr L. Siudy. Ekspresyjny styl malowania, bezpośredniość i toporność figur, spowodowały, że w latach 80-tych uznano go za prekursora "nowodzikich".
  

  
Wystawa czynna do 22 października 2003
  
Relacja przygotowana przez Artinfo.pl