Grzegorz Bednarski - malarstwo - Galeria aTAK

Druga wystawa w Galerii aTak prezentuje twórczość Grzegorza Bednarskiego, artysty dobrze znanego publiczności z cyklu wystaw na temat "Piekła" Dantego, prezentowanych w całej Polsce, a przygotowanych przez mecenasa sztuki Krzysztofa Musiała, dzięki któremu istnieje także warszawski aTak. 

Tym razem Bednarski prezentuje cykl o zabawnym, a nawet nieco kontrowersyjnym tytule "Hedonista maluje Ukrzyżowanie". Etymologia tej nazwy jest jawna, bo artysta przyznaje się do niej w towarzyszącym wystawie tekście. Mianowicie, na któreś z imprez "w stylu krakowskim", zakrapianej oczywiście, jeden z kolegów malarzy Bednarskiego, celując w niego oskarżycielsko palcemy krzyknął: "Ty hedonisto malujący Ukrzyżowanie" i zamarł w nietrzeźwym bełkocie. Towarzystwo opanowała konsternacja, efekt okrzyku szybko zatarto rozmową o pogodzie, ale Bednarski określenie zapamiętał, nie obraził się, a wręcz pomyślał że coś w tym jest, coś co określa jego stosunek do malarstwa. Z myślenia wyszła wystawa, na której zebrał liczne, do tej pory rozproszone nieco, prace koncentrujące się wokół tematu Ukrzyżowania. Bednarski generalnie pracuje w cyklach, drąży jeden temat w dziesiątkach prac, próbując go zinterpretować, wyćwiczyć w różnych technikach i "wyczytać" w pełni. "Hedonista..." obejmuje zarówno malarstwo sztalugowe, jak i prace na papierze, w bardzo różnych formatach, które powstawały w latach 1998-2002. 
Prezentowany cykl nawiązuje do wielu poprzednich obrazów czy całych serii malowanych przez Bednarskiego, a sam - z kolei - jest podstawą następnych realizacji, tak więc trudno z twórczości Bedanrskiego wydzielić go jednoznacznie. Jest zapewne bardziej realistyczny niż większość prac malarza, ale też i bardziej spontaniczny w zapisie, pokazujący skłonność Bednarskiego do formalnego eksperymentowania oraz ujawniający nie poddający się ujarzmieniu imperatyw, jaki nakazuje tworzyć Bedanrskiemu zawsze i wszędzie, często z materiałów jakie po prostu są pod ręką. Stąd w cyklu pojawiają się także montaże, kolaże i rysunki sprawiające pozorne wrażenie niedokończonych. Przyzwyczajeni do estetycznie podanych, zamkniętych jednoznacznie kompozycji prezentowanych w ramach wystawy "Piekło", tutaj czujemy się bardziej niż poprzednio zaproszeni do dialogu z twórcą, dziełem i tematem, gdyż spontaniczność Bednarskiego uchylająca przy okazji rąbek tajemnicy artystycznej "kuchni", uchyla nam jednocześnie drzwi i zaprasza nas do wejścia w tę interesującą twórczość. 

Cykl Bednarskiego nie jest tak na prawdę o "Ukrzyżowaniu", nie zgłębia wielowiekowej ikonografii tego tematu. Jest natomiast o "człowieku wobec..." życia, śmierci, samotności, lęku, bólu. O człowieku z jego małością, nieporadnością, zagubieniem, ciągotami do wygodnictwa i splendorów, do drobnych uciech i świństewek, zamiłowania do celebracji form, ale też o jego spontanicznych porywach serca, bezinteresowności, wrażliwości i empatii. To wszystko artysta skąpał, w jakże ludzkim poczuciu absurdu i w niektórych przypadkach potraktował z przymrużeniem oka. W innych jest oczywiście "na serio", więc wystawę czyta się dynamicznie w całej jej różnorodności. 
A wernisaż - jak zwykle gwarny. Trwał długo. Kilku krytyków z tak zwanego średniego pokolenia - oglądali z dużym zainteresowaniem, co wyraźnie było widać. Przybyli także znajomi Bednarskiego, artyści, kolekcjonerzy, miłośnicy sztuki i inne jednostki mniej lub bardziej zaprzyjaźnione z bohaterem wieczoru lub tylko z jego malarstwem. Trochę alkoholu, trochę po krakowsku. Czas nie stracony.