Grzegorz Kozera - Zaczepiony w przeszłości

Zofia Maria Cielątkowska tak opisała wystawę Grzegorza Kozery DADAskalia: "To wizualne notatki widza o spektaklu, uwagi na marginesie, na skrawku papieru - bilecie. Fragment materii, który zazwyczaj po wydarzeniu ląduje w śmietniku, tu zostaje użyty jako podstawa twórczego eksperymentu wychodzącego daleko poza ramy papierowego kolażu i jego dwuwymiarowości. Nie tylko w ten sposób bilet przechodzi proces twórczego recyklingu, ale też spektakl teatralny - zazwyczaj zamknięty w określonym miejscu i czasie zyskuje nowy wymiar pamięci. DADAskalia są rodzajem zabawy, badaniem granic formy, pomieszanie styli, komentarzem do rzeczywistości, ironicznym połączeniem sztuki wysokiej z lichym materiałem, ale też za każdym razem wyzwaniem - jak cały teatralny świat, zmieścić w tak małej przestrzeni. Co z niej wydobyć? Odpowiedź na to pytanie, to rodzaj bezwzględnego cięcia - czasem bardzo dosłownego i nieodwracalny wybór. Spektakl zostaje sprowadzony do dominującego wrażenia czy idei, która pociąga za sobą całą resztę środków i może czasem zaskakiwać. Wizualność, to jednak pretekst. Podobnie jak didaskalia w teatrze są nieobecnie obecne, podobną analogię odnajdziemy tutaj. W DADAskaliach pod ciekawą, różnorodną i zaskakującą plastyczną formą, ze wszystkimi niuansami i szczegółami kryje się doświadczenie kilkudziesięciu godzin spędzonych w teatrze; a więc doświadczanie, przeżywanie, uczestniczenie, bycie. Bycie w określonym „tam” - określonym tytułem, czasem, miejscem - nawet co do konkretnego rzędu i numeru fotela. Takie zaczepienie w przeszłości. Też osobisty pamiętnik."  



Powrót