Istota sztuki

Studiował Historię Sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz malarstwo na krakowskiej ASP w pracowniach J. Fedkowicza i Z. Pronaszki. W latach 50. XX wieku związał się z warszawską Galerią Krzywe Koło, miał tu wystawy indywidualne w 1957 i 1959 roku. W 1955 roku wziął udział w wystawie w Arsenale. Od 1961 roku wykładał na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, a w 1983 Senat Akademii wybrał go na Rektora, lecz ówczesne władze nie zatwierdziły tego wyboru. W roku 1996 odszedł na emeryturę. Maluje obrazy abstrakcyjne, w których w różnych relacjach wiąże problemy materii, światła i przestrzeni. Posługuje się głównie płaszczyzną, linią, kolorem, fakturą. Kolejne okresy twórczości są dążeniem ku maksymalnej redukcji form i uniwersalnej metafory. W latach 80. artysta podjął poszukiwania form i układów kompozycyjnych, które mogłyby stać się plastycznym ekwiwalentem pojęć werbalnych - cykl Malowanie Dziesięciorga Przykazań (1986).
Uważany jest za wybitnego reprezentanta awangardy malarskiej.