Iza Staręga - Hanna Haska - Antoni Łyżwański

24 czerwca w salach wystawowych Związku Polskich Artystów Plastyków w Warszawie otwarto wystawę trojga artystów. Właściwie, należy stwierdzić, że są to trzy indywidualne wystawy: Hanny Haskiej, Antoniego Łyżwańskiego i Izy Staręgi. 
 
Wystawa Hanny Haskiej zatytułowana jest "Patafizyka przestrzeni i kultury" - w wielkoformatowych grafikach komputerowych artystka objawia nam wizje kosmicznych zagrożeń naszej cywilizacji. 
 
Antoni Łyżwański, nieżyjący już artysta malarz, wychowawca i nauczyciel polskich plastyków wspominany był przez swych następców z wielką sympatią i ciepłem. Jego wystawa przedstawia malarstwo z kilku dziesięcioleci oraz fotografie ważnych momentów z życia artysty.

 

 
______________________________________________________________________ 



Wystawa Izy Staręgi zatytułowana "Obrazy" obejmie prezentację około 30 pasteli na papierze i obrazów olejnych pochodzących z dwóch cyklów: Ślady oraz Twarze. 
W pokazywanych pracach artystka przy użyciu niezwykle stonowanej, pastelowej - miejscami rozmytej kolorystyki, buduje świat balansujący na granicy snu i jawy. Cykl Ślady przedstawia plątaninę na pozór infantylnych linii, z których wyłaniają się kształty dziwacznych owadów - żuków, ważek, motyli czy pająków. W innych pracach widzimy skupiska osobliwych, drobnych żyjątek i roślin, kojarzących się ze stylistyką prehistorycznego malarstwa naskalnego. Cykl Twarze to galeria odrealnionych, zagadkowych portretów przepełnionych zadumą i melancholią. 

 
 
  
 
Iza Staręga  - studiowała w Instytucie Wychowania Artystycznego UMCS w Lublinie. Dyplom w pracowniach profesora Mariana Stelmasika i profesora Mikołaja Smoczyńskiego uzyskała w 1991 roku. Zajmuje się malarstwem i rysunkiem. Pracuje jako pedagog z dziećmi i młodzieżą.
Wystawy idywidualne: Galeria Kont, Lublin, 1990; Galeria Hoffmann, Poznań, 1993; Galeria Arsenał, Poznań, 1995; Galeria RR, Świnoujście, 1998; Galeria Centrum Biznesu, Poznań, 1999; Dom Pracy Twórczej „Reymontówka", 1999; Galeria Bohema, 2001; Muzeum Regionalne w Siedlcach, 2002. Wystawy zbiorowe: Chatka Żaka, Lublin, 1990; Galeria Wieża Ciśnień, Konin, 1991; Galeria Mała, Koło, 1992; Galeria Podwale, Kijów, 1992; Mrowisko, Zduńska Wola, 1993; Galeria Miejska, Herne, Niemcy, 1994; Galeria RR, Świnoujście, 1997; „Plastycy Siedleccy", Muzeum Regionalne w Siedlcach, 1997; „Między Kulturą a Naturą", BWA, Bielsko Biała, 1999; Galeria Bohema, Kazimierz Dolny. Autorka wielu cykli malarskich: „Przypisy", „Malowane z Iną", „Infantylia", „Prace na papierze", „Ślady", „Twarze".

 
 
______________________________________________________________________ 



 
Hanna Haska w Galerii DAP prezentuje ponad 30 prac z dziedziny grafiki komputerowej. Tytuł wystawy odwołuje się do hipotezy patafizyki traktującej o prawach i zasadach daleko wybiegających poza tradycyjnie rozumianą fizykę. Artystka w oparciu właśnie o nie, za pomocą nowego medium – komputera - buduje wyimaginowane przestrzenie oraz obiekty, które symbolizują zagrożenia i nadzieje związane ze współczesną kulturą.



“Hanna Haska, niczym współczesny Bosch czy Breueghel, przesyła światu swoje unikalne, bijące na alarm malarskie SOS, świadoma zagrożeń XXI wieku, w trosce o ochronę naturalnego i duchowego środowiska człowieka. Jej wizje świata nie są jednak jednoznacznie pesymistyczne, szokują wprawdzie trafnością ocen tego, co najbardziej niepokojące w sensie zagrożeń, wskazują jednak również szansę ocalenia. Optymizm ten, tak ludziom potrzebny, przysparza malarce coraz to nowych entuzjastów i odbiorców, z jej obrazów emanuje bowiem wiara, że dzięki potędze ducha i rozumu człowiek nie dopuści do ostatecznego zachwiania równowagi na planecie Ziemia”.
/ dr Irena Harasimowicz-Zarzecka/
  
  
 
 
 
 
 
 
 
 

Hanna Haska - urodzona w Polsce, uzyskała dyplom magisterski Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, następnie studiowała projektowanie graficzne przy użyciu komputera w K.C. Art Institute, USA oraz multimedia w Digital Media Studios przy Uniwersytecie Toronto, Kanada.
Hanna Haska jest artystą, której prace zyskały nagrody na międzynarodowych konkursach w USA, Kanadzie, Japonii i Chinach, za ich wybitny poziom artystyczny. Ich waga merytoryczna została rozpoznana przez najwyższe autorytety etyczne; Jego Świątobliwość Papieża Jana Pawła II (Rzym, Dom Pielgrzyma) oraz Yad Vashem (Muzeum Holokaustu, Jerozolima).
Hanna Haska używa komputera do realizowania swoich kompozycji malarskich. Wypracowała własną, unikalną, technikę warsztatową opartą na połączeniu malarstwa i fotografii. Za perfekcję tej techniki wygrała światowy konkurs sztuki wykonywanej przy użyciu komputera (Macworld Expo Digital Art Gallery Contest – Nowy York, 2001). 
 
 
Wykształcenie:
1995: Digital Media Studios, Universytet Toronto, Kanada - projektowanie multimediów
1987-88: Kansas City Art Institute, USA - komputer w projektowaniu graficznym
1971-76: Akademia Sztuk Pięknych, Warszawa, Polska
1976: Dyplom Magisterski - projektowanie graficzne
projektowanie plakatów - pracownia prof. Henryka Tomaszewskiego
malarstwo - pracownia prof. Jerzego Tchórzewskiego

 
 
_______________________________________________________________________




Prezentacja prac Antoniego Łyżwańskiego obejmuje około 70 obrazów (olejnych i akwarel) z różnych lat jego twórczości. Organizowana jest z okazji 100-lecia urodzin artysty. Ze względu na ogromne zasługi Antoniego Łyżwańskiego jako wybitnego profesora i pedagoga wpisuje się również w obchody 100-lecia Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. 
  
  
 
 
 
 
   
   
  
 
 
 
   

 


Antoni Łyżwański - malarz z kręgu Tadeusza Pruszkowskiego, grafik i fotografik, pilot i żeglarz, profesor warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Jego malarstwo, które zawdzięcza wiele i polskiej tradycji i europejskiej współczesności, zmierzało od perfekcji warsztatowej starych mistrzów, przez impresjonistyczną lekkość w kierunku autonomizacji wartości estetycznych. ANTONI ŁYŻWAŃSKI (1904-1972) - urodził się 12 czerwca 1904 roku w Kopyłowie (dziś: Hrubieszów) na Lubelszczyźnie. Uczęszczał do gimnazjum w Łucku na Wołyniu, maturę uzyskał w Brześciu nad Bugiem. W latach 1924-1930 studiował malarstwo u Tadeusza Pruszkowskiego w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Studiował także architekturę na Politechnice Lwowskiej (1930-1931) i Politechnice Warszawskiej (1931-1932). W latach 1932-1934 odbywał podróże studyjne i praktyki we Francji i Anglii. Był pilotem Aeroklubu Akademickiego w Warszawie i żeglarzem Yachtingu Morskiego w Gdyni. Przed rokiem 1939 pracował jako grafik użytkowy, dekorator, projektant wystaw (m.in. dla Instytutu Propagandy Sztuki, Instytutu Technicznego Lotnictwa, Targów w Równem na Wołyniu), oraz fotograf (w Photo-Plat oraz Polskiej Agencji Telegraficznej). W latach 1939-1944 był kolorystą w fabryce "J. Franaszek". Po wojnie pracował w Urzędzie Wojewódzkim Warszawskim m.in. jako organizator Wojewódzkiego Domu Kultury. W Wydziale Kultury Komitetu Centralnego PZPR (1955-1972) zajmował się sztukami plastycznymi i muzealnictwem. W latach 1947-1948 wykładał w Wyższym Studium Filmowym /Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi, a w 1949 kierował Ogniskiem Kultury Plastycznej w Warszawie. Od roku 1950 do końca życia był profesorem warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych, jej prorektorem (1950-1955) i dziekanem Wydziału Grafiki (1969-1972). Należał do ugrupowań artystycznych: Szkoła Warszawska (1929-1939), Powiśle (1947-1960), Grupa Malarzy Realistów (1961-1972). Był członkiem Bloku Zawodowych Artystów Plastyków (1934-1939), jednym ze współorganizatorów Okręgu Warszawskiego Związku Polskich Artystów Plastyków (1945-1972) oraz członkiem-założycielem Związku Polskich Artystów Fotografików (1947-1972). Zmarł 11 czerwca 1972 roku w Warszawie.

    
Wystawa czynna do 25 sierpnia 2004
 
 
Relacja przygotowana przez Artinfo.pl