Jacek Ziemiński, Obrazy - malarstwo w Promocyjnej

 
Dnia 5 marca 2003 w Galerii Promocyjnej otwarto wystawę Jacka Ziemińskiego. Otwierając wystawę, Jacek Werbanowski ograniczył swoje słowo wstępne do stwierdzenia - "Artysta jest Państwu dobrze znany, obrazy są do oglądania, a nie do opowiadania o nich". Licznie przybyli goście ze zrozumieniem przyjęli to oświadczenie. Prace Jacka Ziemińskiego prezentowane są w najpoważniejszych kolekcjach polskiej sztuki współczesnej. Obrazy pokazane na wystawie powstały w okresie ostatnich dwóch lat. Technika tradycyjna - olej na płótnie. Formaty od 40x53 cm do 260x390 cm. 
"Styk materii i światła" - jak mówi artysta o swoim malarstwie - zaskakuje w pokazanych pracach erupcją koloru. 
 
Krzysztof Żwirblis tak pisze o twórczości Jacka Ziemińskiego:
 "…to dojrzały artysta, który współtworzył ruch nowej ekspresji w latach osiemdziesiątych. Malował obrazy, które tajemniczym motywem, krajobrazem, światłem, patetyczną tonacją przypominały, że przedtem był i Paolo Uccello, i Caspar David Friedrich.
 
Pierwsze prace zbliżające artystę do wystawianych obecnie obrazów powstały na początku lat osiemdziesiątych.(…)Obecne obrazy to malarska przyjemność, powrót do stale obecnych wartości koloru i światła, które stwarzają widzialny świat. Malowane z gestu i z projektu. Projektowane są świecące podkłady: pomarańczowy, czerwony, zielony. Same pasy, ich ułożenie, kierunki, rozkład barw są określane przez charakter emocji, które konkretyzują się w każdej pracy. Obraz wychodzący od pejzażu, jego struktury, zmieniających się relacji przestrzennych i światła, może być malowany na śmierć przyjaciela. Te prace są rozpięte między malarskim gestem a liniami odrysowywanymi od przykładnicy. Bez mimesis starają się powtórzyć z natury materię i jej właściwości: wchłanianie i odbijanie światła.
 
Dochodzenie do nich było drogą przez mękę, kiedy to decyzja o wyborze motywu stawała się ważniejsza niż samo malowanie i paraliżowała malarza. W nowych obrazach znaczenia swobodnie nasycają prace, towarzyszą ich temperaturze, wewnętrznej komplikacji, a nawet rozkładowi koloru w obrębie jednego pasa.

Dobrze jest spotkać artystę, który dokonuje tak zdecydowanego zwrotu, rezygnuje z drogi, którą szedł kilkanaście lat. Sam mówi, że najbardziej interesujące okazało się to, co dzieje się na styku ciężkiej materii i światła, także w dawnych pracach było to najważniejsze, reszta jest tylko pretekstem i zbędnym balastem. Nowe obrazy są również efektem przemyśleń na temat działania prac we wnętrzu, które je przyjmie. Widać w nich większą dekoracyjność, poszukiwanie energetycznej wartości koloru. Wychodząc poza symboliczne znaczenia, nawiązują jednocześnie do archetypowej mądrości, która ujawnia się w sztuce ludowej i egzotycznej. 


Jeśli przyjmujemy, że struktury umysłu są takie same u wszystkich ludzi, to przedmioty syntetyzujące przeżycie natury, koncentrujące jej energie, muszą wszędzie być podobne. Przekazują one wiedzę starszą niż ta, która na codzień, jak nam się wydaje, kieruje naszym życiem i rozwojem cywilizacyjnym. Artysta otwiera nasze myślenie i wyobraźnię na ukryty tekst i sens widzialnego świata, tworzy dzieła, których poziom abstrakcji, oderwania od konkretnego pejzażu, sytuacji, pozwala na wzbudzanie bardzo własnych, pozytywnych przeżyć. Przywraca nam z powrotem wrażliwość na proste wartości barw, światła i rytmicznej kompozycji. Tworzy autonomiczne przedmioty, których sens może się skonkretyzować w odbiorcy jedynie jako trudno przekazywalne, osobiste doświadczenie". 
 

       
 
 Wybrane prace prezentowane na wystawie:
 

 
  Nota biograficzna:

  
 
Jacek Ziemiński - urodził się w 1953 r w Warszawie. Studia na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP, dyplom w pracowni prof. Jacka Sienickiego, aneks z grafiki w pracowni H. Chrostowskiej. Uczestnik ruchu Nowej Ekspresji w latach 80-tych. W stanie wojennym współorganizator niezależnych wystaw "Świadectwo obecności" (1982-1986). W latach 1982-89 asystent na Wydziale Malarstwa ASP. Początkowo tworzy malarstwo na pograniczu abstrakcji i sztuki figuratywnej. Później powstają prace o symbolicznym charakterze. W ostatnich latach maluje obrazy nawiązujące do form postimpresjonizmu oraz abstrakcji. Prace w kolekcjach państwowych i prywatnych: Muzeum Narodowe w Warszawie; Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, Warszawa; Galeria Zachęta, Warszawa; Centrum Sztuki Studio, Warszawa; BWA Warszawa;Knobel coll, Toronto; S. Wiesenthal coll., Wiedeń; dr R. Tschógl coll., Wiedeń i in. Współpracuje stale z Galerią Milano w Warszawie i krakowskimi galeriami Zderzak i Nowa.

    
 
 
Wystawa czynna do 30 marca 2003
 
Relacja przygotowana przez Artinfo.pl