Jadwiga Maziarska - Atlas Wyobrażonego

Obrazy abstrakcyjne mimo, że mogą wydawać się oderwane od rzeczywistości w istocie często z niej bezpośrednio czerpią. Tak jest w przypadku prac Jadwigi Maziarskiej, której monograficzna wystawa została otwarta w Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie.

Maziarska znana jest przede wszystkim ze swoich abstrakcyjnych, strukturalnych prac (jest prekursorką malarstwa materii w Polsce), jednak przez lata nieznany był jej warsztat pracy. Dopiero w ostatnich latach odkryto, że jej abstarkcyjne obrazy mają swój odnośnik w przez lata tworzonym zbiorze reprodukcji z różnych czaspopism, albumów i podręczników. To zaskakujące odkrycie wpłynęło na reinterpretację jej dotychczasowego dorobku i ma także wpływ na koncept wystawy.

Artystyczny oeuvre Maziarskiej został potraktowany jako tytułowy „Atlas Wyobrażonego”, a więc „zbiór widoków świata, plansz, tablic układających się w ciągi znaczeniowe, służące poznaniu i opisywaniu świata”. Dzięki pokazaniu na wystawie fragmentów zbiorów artystki możemy zauważyć jak poszczególne wycinki z gazet przekładają się następnie na obrazowe odpowiedniki w postaci prac Maziarskiej. Wystawa porusza także wielowątkową problematykę archiwum, do której nawiązują dwa panele Zofii Kulik „50% Kulik, 50% Maziarska” (autorka także przez lata tworzy swój atlas sztuki).

Na uwagę zasługuje też ciekawa aranżacja wystawy, przygotowana przez znanego artystę Józefa Robakowskiego, który przyjaźnił się z Jadwigą Maziarską. Odbiór wystawy zakłócił niestety brak podpisów przy poszczególnych pracach, który jednak, jak mniemam, jest efektem ubocznym intensywnej pracy nad wystawą i zapewne niebawem podpisy zostaną uzupełnione.
Wystawa Maziarskiej to interesująca próba zmierzenia się z jej dorobkiem i sądzę, że próba udana. Z różnorodności zgromadzonych prac wyłania się obraz artystki z lekkością i śmiałością budującej swój własny atlas sztuki.



Powrót