Jakub Dominik - malarstwo - Galeria Promocyjna

Twórczość Jakuba Dominika rozpoznawalna jest na pierwszy rzut oka. Jego wystawa w Galerii Promocyjnej ukontentowała wielbicieli twórczości malarza, ugruntowując jego pozycję, choć niczym nie zaskoczyła. Zorganizowana nie z okazji debiutu, a jako podsumowanie 25 lat twórczości, zgromadziła liczna kolekcję najnowszych obrazów artysty.
Jakub Domninik maluje prawie wyłącznie pejzaże. Nie są to jednak krajobrazy realistyczne, kolorystyka przedstawień absolutnie wyklucza takie skojarzenie, a i forma elementów przyrody skonstruowanych na zasadach geometrycznych brył, które ucieszyłyby Cezanne'a, bardziej przypomina reportaż zrealizowany na architektonicznej makiecie, niż relację ze spaceru po łące. 

Pejzaże Dominika, czasem zredukowane do pojedynczego drzewa, a czasem widziane z wnętrza domu, uderzają nieobecnością człowieka. Pojawił się w nich jednak ostatnio nowy bohater - kot. A nawet wiele kotów, które obsiadają poręcze tarasu, prężą się w oknach, ocierają o drzewa. Koci bohaterowie to w krajobrazach Dominika persony magiczne, podkreślające surrealność przedstawień, wcześniej ewokowaną jedynie poprzez odrealnioną zupełnie kolorystykę. 

Paleta barw Dominika od lat jest niezmienna, i niezmiennie używana w sposób przeczący naszym wzrokowym przyzwyczajeniom. Artysta tworzy różowe drzewa, pomarańczowe trawy, zielone chmury. Jego kolory przenoszą widzów w bajkowe przestrzenie, będące prawdą naszych marzeń. Barwy te mają niezwykłą świetlistość, żarzą się od środka i migocą uwodzicielsko. To jeden z powodów, dla którego malarstwo Jakuba Domnika po prostu się podoba. Nawet te obrazy, których paleta kolorów jest nieco przygaszona, a nad pejzażem zbierają się ciemniejsze chmury, przywołują atmosferę magiczności. Pozytywna nienaturalność tych obrazów wynika nie tylko z barw. W malarstwie Jakuba Dominika butelka stoi na poręczy tak cienkiej, że w rzeczywistości nie miałaby szans się na niej utrzymać, a kieliszki unoszą się wprost w powietrzu. Pomiędzy tymi zaprzeczającymi zdrowemu rozsądkowi sytuacjami snują się koty, patrzące na widza mrużą oczy i zapewniają, że wszystko jest w porządku. A jeśli sądzimy, że jest inaczej, to wyłącznie nasz problem.