Jerzy Grabowski - Wystawa retrospektywna
Wystawa prac Jerzego Grabowskiego przygotowywana był przez jego kolegów i przyjaciół z warszawskiego ZPAP z myślą o eksponowaniu jej w lokalu związkowym. Pomieszczona w Galerii Test z konieczności została zaaranżowana w skromniejszej przestrzennie formie. Nic to nie ujęło jej zawartości merytorycznej.
Zamarły przed trzema laty, powszechnie lubiany i szanowany artysta i wykładowca miał na koncie wiele wystaw. Bieżąca jest wśród nich szczególną, gdyż odkrywa nieco tajniki warsztatu mistrza, a to za sprawą stworzonej przez jego żonę możliwości czerpania z bogatej spuścizny artysty pozostawianej w jego pracowni. Dzięki temu, obok prac skończonych, po wielokroć nagradzanych i powszechnie przez licznych wielbicieli grafiki Grabowskiego znanych, ekspozycję utworzyły szkice, projekty, stany pośrednie grafik, pokazujące żmudny i intelektualnie porywający proces dochodzenia przez Grabowskiego do końcowego efektu jego sztuki.
O intelektualnej stronie dorobku Grabowskiego na wernisażu mówiła Bożena Kowalska, przez lata z nim zaprzyjaźniona i włączająca jego dzieła w dyskurs krytyczny swoich publikacji i wystaw. Grabowski, uznawany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli abstrakcji geometrycznej w sztuce polskiej. Jego prace, konstruowane z oszczędnych, powtarzalnych form i syntetycznych kodów barwnych, odwołują się do powszechnie występującej zasady dualizmu w naturze, i do aspektów nieskończoności oraz skończoności przestrzeni.
To co podkreślała Bożena Kowalska w swojej wypowiedzi, to także dualizm podejścia Grabowskiego do samego procesu tworzenia, w którym artysta z jednej strony starał się stworzyć obiektywny, matematyczny system powstawania koncepcji, a z drugiej mimowolnie realizował wypowiedź bardzo osobistą i rozpoznawalną na pierwszy rzut oka. Kowalska podkreślała też ogromną moc tkwiącą w tych kompozycjach, moc filozoficznego dyskursu o rzadkiej głębi intelektualnej. Grabowski układy cyfr transponował na wypukłości i wklęsłości papieru, a z systemów barwnych wyprowadzał gest plastyczny. Podstawową jednostką modularną był dla niego trójkąt, a dodatkowymi wartościami estetycznymi odzwierciedlającymi układy graficzne kolor i perforacja. Szczególnie wiele uwagi artysta poświęcał barwie, korzystając z międzynarodowych systemów kolorymetrycznych. Tworzył wielofazowe przekształcenia oparte na losowych układach cyfr, odczytywanych następnie jako długość fali światła w danym kolorze i przetwarzanych na oszczędny, znaczący zapis graficzny.
Wernisaż wystawy, mimo wakacyjnego terminu, zgromadził tłum gości. Wielu z nich znało Grabowskiego osobiście. Byli wśród nich artyści, galerzyści, studenci. Wszyscy, którym Grabowskiego brakuje, a obcowanie z jego sztuką ten brak choć w części jest w stanie wypełnić.
Wybrane prace:
Powrót
Zamarły przed trzema laty, powszechnie lubiany i szanowany artysta i wykładowca miał na koncie wiele wystaw. Bieżąca jest wśród nich szczególną, gdyż odkrywa nieco tajniki warsztatu mistrza, a to za sprawą stworzonej przez jego żonę możliwości czerpania z bogatej spuścizny artysty pozostawianej w jego pracowni. Dzięki temu, obok prac skończonych, po wielokroć nagradzanych i powszechnie przez licznych wielbicieli grafiki Grabowskiego znanych, ekspozycję utworzyły szkice, projekty, stany pośrednie grafik, pokazujące żmudny i intelektualnie porywający proces dochodzenia przez Grabowskiego do końcowego efektu jego sztuki.
O intelektualnej stronie dorobku Grabowskiego na wernisażu mówiła Bożena Kowalska, przez lata z nim zaprzyjaźniona i włączająca jego dzieła w dyskurs krytyczny swoich publikacji i wystaw. Grabowski, uznawany jest za jednego z najwybitniejszych przedstawicieli abstrakcji geometrycznej w sztuce polskiej. Jego prace, konstruowane z oszczędnych, powtarzalnych form i syntetycznych kodów barwnych, odwołują się do powszechnie występującej zasady dualizmu w naturze, i do aspektów nieskończoności oraz skończoności przestrzeni.
To co podkreślała Bożena Kowalska w swojej wypowiedzi, to także dualizm podejścia Grabowskiego do samego procesu tworzenia, w którym artysta z jednej strony starał się stworzyć obiektywny, matematyczny system powstawania koncepcji, a z drugiej mimowolnie realizował wypowiedź bardzo osobistą i rozpoznawalną na pierwszy rzut oka. Kowalska podkreślała też ogromną moc tkwiącą w tych kompozycjach, moc filozoficznego dyskursu o rzadkiej głębi intelektualnej. Grabowski układy cyfr transponował na wypukłości i wklęsłości papieru, a z systemów barwnych wyprowadzał gest plastyczny. Podstawową jednostką modularną był dla niego trójkąt, a dodatkowymi wartościami estetycznymi odzwierciedlającymi układy graficzne kolor i perforacja. Szczególnie wiele uwagi artysta poświęcał barwie, korzystając z międzynarodowych systemów kolorymetrycznych. Tworzył wielofazowe przekształcenia oparte na losowych układach cyfr, odczytywanych następnie jako długość fali światła w danym kolorze i przetwarzanych na oszczędny, znaczący zapis graficzny.
Wernisaż wystawy, mimo wakacyjnego terminu, zgromadził tłum gości. Wielu z nich znało Grabowskiego osobiście. Byli wśród nich artyści, galerzyści, studenci. Wszyscy, którym Grabowskiego brakuje, a obcowanie z jego sztuką ten brak choć w części jest w stanie wypełnić.
Wybrane prace:
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
