Jerzy Lewczyński - Fotografia subiektywna I
Wernisaż: 2009-03-31 18:00:00
Cykl trzech wystaw w galerii Asymetria, pod wspólnym tytułem Fotografia subiektywna, jest okazją do przypomnienia udanego mariażu trzech fotografów Beksińskiego, Lewczyńskiego i Schlabsa, którzy w latach 50. zawiązali nieformalna grupę, znaną przede wszystkim z głośnego Pokazu Zamkniętego (1959), do którego przylgnęła nazwa Antyfotografia. Jako pierwsze zostały pokazane fotografie Jerzego Lewczyńskiego.
Nie są to jednak prace, który były obecne na wspomnianym Pokazie, ba, nie są to nawet prace wystawione na jakimkolwiek innej wystawie, bo jak głosi nota prasowa Fotografie, które będzie można zobaczyć (...), będą po raz pierwszy prezentowane szerszej publiczności. I tu od razu duży plus dla galerii, która postawiła na właściwie nieznane fotografie Lewczyńskiego z lat 1956-61. Nie znaczy to, że odkrywamy prace zaskakujące w dorobku twórcy, niemniej jednak są one prawdziwym rarytasem dla miłośników fotografii historycznej. Prezentowane zdjęcia nie są jednorodne stylistycznie, tak jak złożonym i wykorzystującym różne poetyki nurtem była fotografia subiektywna. Mamy więc do czynienia z pracami nawiązującymi do języka fotograficznego nowej rzeczowości, portretu psychologicznego czy też abstrahizującymi. Jednak z pewnością wspólnym dla nich mianownikiem jest nowatorskie ujęcie rzeczywistości, w którym niejako przejawia się osobowość fotografującego będące szczerą i osobistą wypowiedzią oraz śmiałe, często zaskakujące ujęcia. Na wystawie wiele prac zostało pokazanych na zasadzie zestawu, który odsłania nową jakość pokazanych w jego ramach zdjęć, zgodnie deklarowanymi postulatami Beksińskiego z lat 50. odnośnie tego typu zabiegów.
Z trójki fotografów, jedynie Lewczyński pozostał wierny medium fotografii (choć Schlabs niejako powrócił do niego w latach 90., tworząc prace w nitro z użyciem fotografii). Prezentacja prac twórcy jest nieledwie wycinkiem z jego bogatej i niezwykle interesującej twórczości, jednak wycinkiem istotnym, by poznać w pełni fotograficzny ouvre Lewczyńskiego.
Powrót
Nie są to jednak prace, który były obecne na wspomnianym Pokazie, ba, nie są to nawet prace wystawione na jakimkolwiek innej wystawie, bo jak głosi nota prasowa Fotografie, które będzie można zobaczyć (...), będą po raz pierwszy prezentowane szerszej publiczności. I tu od razu duży plus dla galerii, która postawiła na właściwie nieznane fotografie Lewczyńskiego z lat 1956-61. Nie znaczy to, że odkrywamy prace zaskakujące w dorobku twórcy, niemniej jednak są one prawdziwym rarytasem dla miłośników fotografii historycznej. Prezentowane zdjęcia nie są jednorodne stylistycznie, tak jak złożonym i wykorzystującym różne poetyki nurtem była fotografia subiektywna. Mamy więc do czynienia z pracami nawiązującymi do języka fotograficznego nowej rzeczowości, portretu psychologicznego czy też abstrahizującymi. Jednak z pewnością wspólnym dla nich mianownikiem jest nowatorskie ujęcie rzeczywistości, w którym niejako przejawia się osobowość fotografującego będące szczerą i osobistą wypowiedzią oraz śmiałe, często zaskakujące ujęcia. Na wystawie wiele prac zostało pokazanych na zasadzie zestawu, który odsłania nową jakość pokazanych w jego ramach zdjęć, zgodnie deklarowanymi postulatami Beksińskiego z lat 50. odnośnie tego typu zabiegów.
Z trójki fotografów, jedynie Lewczyński pozostał wierny medium fotografii (choć Schlabs niejako powrócił do niego w latach 90., tworząc prace w nitro z użyciem fotografii). Prezentacja prac twórcy jest nieledwie wycinkiem z jego bogatej i niezwykle interesującej twórczości, jednak wycinkiem istotnym, by poznać w pełni fotograficzny ouvre Lewczyńskiego.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
