Krzysztof Wodiczko - Bunkier Sztuki w Krakowie

W krakowskim Bunkrze Sztuki trwa pierwsza prezentacja dokumentacji wszystkich projekcji wideo zrealizowanych przez Krzysztofa Wodiczkę w ciągu ostatnich ośmiu lat w przestrzeni publicznej Krakowa, Bostonu, Hiroszimy, Tijuany i St. Louis.

Projekt publiczny wykorzystujący jako podstawowe medium wielkoformatowe projekcje wideo rozpoczął się w 1996 r. w Krakowie. Dokumentacja jaka wtedy powstała ukazywała współczesne realia, tak „miejskie” jak i społeczne: bezdomność, narkomanię, AIDS, prawa mniejszości, kobiet, ochronę środowiska i zabytków, przestępczość wśród nieletnich, problemy mniejszości seksualnych, ofiar przemocy w rodzinie. Ukryci „bohaterowie” tych opowieści dzielili się z artystą swymi emocjami, czasem nie do końca potrafiąc je wypowiedzieć. Wodiczko uznał, że najlepszą przestrzenią publiczną na pokaz dokumentu w Krakowie będzie Wieża Ratuszowa na Rynku. Tak więc w sierpniu każdej nocy wieża "powtarzała" czterokrotnie dokument. Publiką byli przypadkowi odbiorcy, czasem przechodzący obojętnie, czasem przystający, by wysłuchać i zobaczyć całość.

Do roku 2005 artysta zrealizował jeszcze cztery projekcje: w Bostonie, Hiroszimie, Tijuanie i St. Louis. W każdej z nich podejmował najbardziej newralgiczny dla danej społeczności problem. Na ekrany projekcji przeznaczył budynki stojące w centrach miast.
Każdy z projektów realizowany był jednak indywidualnie.

W Bostonie obraz wideo rzucany był na pomnik Bunkier Hill Monument wzniesiony w 1842 r. dla upamiętnienia jednej z pierwszych dużych bitew Amerykańskiej Rewolucji. Projekcja opierała się na wystąpieniu jednej z matek, której syn zginął w przypadkowej strzelaninie.
W St. Louis projekcja wcześniej zarejestrowanych wypowiedzi przeplatała się z wystąpieniami na żywo rodzin zamordowanych mieszkańców miasta oraz dialogiem pomiędzy publicznością a matką jednego z zamordowanych mężczyzn.
Projekcję w Hiroszimie kończył symboliczny akt wylewania wody z czary do rzeki, która odbijała obraz rzutowany na Kopułę Bomby Atomowej upamiętniającej ofiary wybuchu nuklearnego.
W Tijuanie wykorzystano El Centro Cultural.
Pokazowi w Bunkrze Sztuki towarzyszą filmy opowiadające o poszczególnych etapach produkcji każdej z projekcji. 

fot.: Krzysztof Wodiczko, Projekcja publiczna, Hiroszima 1999 – widok ogólny, © K. Wodiczko, dzięki uprzejmości Galerie Lelong NY