Lucjan Mianowski - grafika - Galeria Pod Rejentem

Wystawa grafik Lucjana Mianowskiego z lat 60. i 70. przypomina o niegdysiejszych triumfach polskiej grafiki na świecie. Nie odejmując dzisiejszej grafice przyznać trzeba, że wielu towarzyszy smutna myśl, iż najlepsze dla Polski lata pod względem dokonań w tej dziedzinie już przeminęły. 

Lata 60. i 70. to w ogóle okres bardzo ciekawy w sztuce naszego kraju. Polskie wydanie nurtu pop-artu i op-artu, wydaje się być ciągle nie w pełni docenione. Z tego właśnie czasu pochodzą prezentowane w galerii Pod Rejentem litografie Mianowskiego. Jedno spojrzenie wystarczy, aby poczuć klimat estetyki tamtych lat, co poza oczywistymi wysokimi wartościami artystycznymi, jest dodatkowym plusem.

Skojarzenia niektórych prac z realizacjami choćby Andy Warhola są oczywiste. Mianowskiemu właśnie w głównej mierze przypisuje się przeszczepienie kierunków sztuki zachodniej na grunt polski. Stypendium, na którym był w Paryżu, na pewno mu w tym pomogło. Nie zapominajmy jednak, że – oprócz naturalnych inspiracji, jakimi była sztuka zachodniej Europy – polscy artyści niezależnie od tego potrafili wypowiadać się w duchu powstających wówczas nurtów artystycznych, co często nie było przez innych zauważane. Dość przypomnieć tu nowatorskie eksperymenty Aliny Szapocznikow z odlewami poszczególnych części własnego ciała (jeszcze nie związanych z jej chorobą), co – z racji położenia geopolitycznego Polski – nie zostało wówczas zauważone, w odróżnieniu od takich samych eksperymentów prowadzonych wtedy przez artystów francuskich (np. przez Cèzara).

Multiplikacje form, cytaty z rzeczywistości, kiczowate czasem kolory, które stosuje Mianowski, doskonale wpisują się w ówczesny język pop-artu. Cytaty te nie są jednak tak natarczywe i bezpośrednie, jak w realizacjach innych artystów tego czasu. Litografie artysty są czyste, proste i bardzo mocne w odbiorze. Cóż tu dużo mówić – chce się je mieć.

Mianowski jako pierwszy wprowadził cytat fotograficzny do grafiki. Obecność jego prac na I Ogólnopolskiej Wystawie Młodej Grafiki w 1965 roku zainspirowała sporą część startującego wówczas pokolenia atrystów. "Zachód słońca", "Pejzaż księżycowy", "Kroki we mgle", "Akt na tle morza" to tylko niektóre z cykli prezentowanych na wystawie. 
„Dwie główne cechy określają twórczość Lucjana Mianowskiego. Pierwsza, wypływająca z jego kondycji peintre-graveura, to malarskość wizji plastycznej, połączona ze ścisłymi rygorami rysunkowymi. Drugą jest niezmienna aktualność ideowo-formalna, biorąca swą genezę zarówno z żywego uczestniczenia w przemianach sztuki światowej, jak współtworzenia nowych wartości wyrazowych. Znajduje to uzasadnienie w świeżości intelektualnej autora, jak również odwadze porzucania wyeksploatowanych przez niego i doprowadzonych do pewnej doskonałości metod wypowiedzi”.