Łukasz Korolkiewicz - W nieruchomym punkcie…

Dnia 8 listopada 2002 w Galerii Zachęta miał miejsce wernisaż wystawy malarstwa Łukasza Korolkiewicza. Prezentowana wystawa jest godna szczególnego zainteresowania, jest to bowiem zebrana cała historia malarstwa artysty - na wystawie można zobaczyć blisko 100 obrazów, począwszy od pierwszych prac z lat 70-tych, po ostatnie, najnowsze. 
Doboru prac dokonał sam artysta, włącznie z wpływem na ekspozycję. Choć artysta broni się przed zaklasyfikowaniem tej prezentacji jako retrospektywy, to ma jednak ona taki charakter, pozwala prześledzić zmiany w jego twórczości. 
  
 
   
 

 
Większość obrazów pochodzi z pracowni Łukasza Korolkiewicza, pozostałe wypożyczono z muzeów, galerii oraz od kolekcjonerów prywatnych.
Wystawie towarzyszy ilustrowany katalog z tekstami Jacka Sempolińskiego, Andrzeja Pieńkosa i bardzo bogate kalendarium opracowane przez Kingę Kawalerowicz.

Kurator Zachęty: Julia Leopold
Projekt ekspozycji: Violetta Damięcka, Żaneta Govenlock



Tytuł wystawy jest cytatem z poematu Thomasa Stearnesa Eliota "Burnt Norton"

"…W nieruchomym punkcie krążącego świata. Ani cielesnym, ani bezcielestnym.
Ani od, ani ku. W nieruchomym punkcie, tam trwa taniec,
Ani bezruch, ani ruch. Nie mówcie mi, że to stałość,
że stygnie i co będzie, i co było. Ani ruch od czegoś, ni ku czemuś,
Ani w górę, ani w dół. Gdyby nie punkt, nieruchomy punkt,
Nie byłoby tańca, a jest jedynie taniec.
Mogę powiedzieć, że t a m byliśmy raz: ale nie wiem gdzie.
I nie mogę powiedzieć jak długo, bo nikt nie umieści go w czasie.

Thomas Stearns "Eliot Burnt Norton"
Przełożył Czesław Miłosz
  
 
Cytowany powyżej fragment poematu najtrafniej oddaje charakter malarstwa Łukasza Korolkiewicza. Utrwalone momenty i stany rzeczywistości są punktem wyjścia dla większości obrazów artysty. Malarz korzysta w swej pracy z aparatu fotograficznego. Zdjęcia wykorzystuje przy malowaniu obrazów, nie robi ich jednak z wyraźnie przyjętym założeniem, nie ma w nich klucza. Fotografuje to, co uzna za interesujące. O swoim podejściu mówi: "..Za powierzchowną realnością kryją się stany psychiczne i one są chyba prawdziwym bohaterem mojego malarstwa". Świat zatrzymany na obrazach artysty jest pozornie realistyczny, rzeczywisty. Tkwi w nim tajemnicza nierealność i nierzeczywistość. 
  
 
W katalogu wystawy Andrzej Pieńkos pisze o twórczości Łukasza Korolkiewicza i widzi w niej więcej pytań, niż gotowych odpowiedzi. Czy malarz poddaje refleksji rzeczywistość totalną, czy kontempluje jedynie jej część - świat widzialny? Czy w wielu obrazach mamy do czynienia z pustą wirtuozerią, czy też jest to świadomie wprowadzony element gry z widzem?
Jak traktować opowieści, których pełne są obrazy? Czy w tak ulubionym temacie ogrodów szuka tam "pięknego pleneru", czy raczej podważa i obnaża nasze oczekiwania takiego malarstwa, a może jedno i drugie"?
Jest to malarstwo, które zbija z tropu. "Obrazy Korolkiewicza kuszą, by je interpretować, rozwiązywać. Pobudzają do gadaniny i okazują się niewytłumaczalne, niemożliwe do przełożenia"
/Dorota Jarecka/. 

    
 
 Wybrane prace:

 Nota biograficzna:

 
Łukasz Korolkiewicz - Urodził się w 1948 w Warszawie. W 1971 otrzymał dyplom warszawskiej ASP, w pracowni S. Gierowskiego. Od 1996 jest profesorem ASP. W latach 70-tych, wraz z A. Bielawskim i E. Kurylukiem był związany z grupa "Śmietanka", a także ruchem "O poprawę". W latach 80-tych działał w ruchu kultury niezależnej, który przyznał mu nagrodę Komitetu Kultury Niezależnej. Powstały miedzy innymi obrazy: "13 grudnia 1981 - rano", "Grób Przemyka". W latach 70 tworzył serie kryptoautoportretów, których bohaterem był mały chłopiec umieszczony w centrum rożnych scen: "Niebieski chłopiec", "Major Cegielski na zjeżdżalni". W 1991 był laureatem Nagrody im. J. Cybisa. Najbardziej znana i uznana jest twórczość, w której maluje świat przetworzonych fotograficznych zapisów. Pełne tajemnic ogrody, pejzaże, sceny, o unikalnym nastroju.

  
 
Wystawa czynna do 5 stycznia 2003
    
Relacja przygotowana przez Artinfo.pl