Maestro Żegalski - malarstwo - Galeria Pryzmat ZPAP

Maestro Leszek Żegalski – bo tak każe nazywać siebie artysta – prezentuje właśnie swoje prace w galerii ZPAP Pryzmat w Krakowie. Po wejściu do galerii uwagę zwracają wielkie płótna, rozwieszone nie tylko na ścianach, ale również w poprzek sali. Płótna nie oprawione, nie naciągnięte na blejtram, wyglądają jak ręcznie malowane farbą olejną tkaniny, którymi zresztą są. Uderza też dynamika przedstawień i żywe, by nie rzec pstrokate barwy.
Od abstrakcji Żegalski się odżegnuje. Przyznaje, że próbował zostać abstrakcjonistą, „ale to było dla mnie za łatwe, zbyt szybko osiągałem dobre efekty”. Nie aż tak prosty musiał był dla Maestra realizm, być może nie tak szybko osiągał też w nim dobre efekty, bo w tym własnie nurcie osadził swoje obrazy. 
Są to wielkoformatowe kompozycje, na których aż się roi od nagromadzonych postaci. Cwałują na koniu, kiedy indziej towarzyszy im wielka krowa, a wszystko to osadzone jest w surrealistyczno-symboliczno-westernowej konwencji. Żegalski maluje też portrety. Całopostaciowe, naturalnej wielkości. Spogląda na nas postać podobna do Hitlera, mężczyźni w kapeluszach i prochowcach „żywcem” wyjęci z lat 30 i 40, nagie kobiety w maskach z długimi nosami. 
Maestro maluje dużo, zapewnia, że wszystko sprawia mu przyjemność. Wierzy w sens dobrego warsztatu malarskiego, co widać w jego rysunku. Twierdzi, że to właśnie odróżnia go od twórców malarstwa, które nazywa „abstrakcyjno-koncepcyjno-nieumiejętnościowym”.

Leszek Żegalski odwołuje się do twórczoci Goyi, Velazqueza, Malczewskiego. Nauczycielem jego był Jerzy Duda-Gracz, a twierdzi , ze także Jan Matejko i Marcel Duchamp. Razem z Januszem Szpytą i Piotrem Naliwajko założył historyczną już Grupę Trzech, czyli Tercet Nadęty. 
 
Obrazy Leszka Żegalskiego są bardziej znane na świecie niż w Polsce. Tam też częściej się je kupuje. Maestro mieszka i pracuje w Belgii.