Magdalena Abakanowicz - Abakany - MN w Krakowie




W ramach 2. Międzynarodowego Festiwalu Tkaniny Artystycznej STRUKTURY POWIĄZAŃ, w Muzeum Narodowym w Krakowie prezentowane są prace Magdaleny Abakanowicz. Prac tych jest bardzo niewiele, jednak swa skalą i siłą oddziaływania formy, faktury i koloru, zdominowały przestrzeń ekspozycji. 

Abakanowicz to niewątpliwie jedno z najważniejszych, a przy tym znanych i uznanych za granicą nazwisk polskich artystów. Zajmując się rzeźbą, znacznie przekroczyła konwencjonalne jej ramy. Od początku lat 60. tworzyła przestrzenne tkaniny, które równie dobrze można by nazwać miękkimi rzeźbami. Od nazwiska artystki przyjęły nazwę „abakanów”. Wykonane z sizalowego włókna i barwione, przypominają organiczne formy, pulsujące spowolnionym, ale nieustannym rytmem wewnętrznego życia. Podwieszane do sufitu, nie tylko prezentują siebie, ale też przestrzeń, zmienioną dzięki specyficznej ekspozycji. Abakany przypominają płazy, gady, meduzy, zawieszone w próżni, leniwie falujące w niej. Mięsista faktura i mocne kolory wzmagają ostrość zmysłów.

Eksponowanych prac Abakanowicz w Muzeum jest niewiele. Może warto by zrobić większą, monograficzną wystawę artystki?
 

 
  

 Wybrane prace:
       

 


  
     

 
   Nota biograficzna: 

        

Magdalena Abakanowicz ur. w 1930 r. w Falentach. Ukończyła studia w ASP w Warszawie w latach 1950-54 (malarstwo w pracowni M.Włodarskiego oraz tkaninę). W latach 1965-90 była profesorem PWSSP w Poznaniu, wykładała także na Uniwersytecie Kalifornijskim w Los Angeles i w Fullerton (USA) oraz na uczelniach w Kanadzie i Australii. Otrzymała doktoraty honorowe Royal College of Art w Londynie, Rhode Island School of Design (USA), Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi oraz wiele nagród krajowych i zagranicznych. Po studiach zajęła się malowaniem monumentalnych gwaszy. W latach 60. tworzyła wykonywane ręcznie tkaniny będące samodzielnymi, trójwymiarowymi obiektami, znanymi jako Abakany. W tych samych latach zrealizowała też ogromne cykle rzeźb figuratywnych i niefiguratywnych z tkaniny jutowej i żywicy, które nazwała Alterjacjami. Lata 80. to prace plenerowe, zaprojektowane i zrealizowane w konkretnych przestrzeniach, wykonane z kamienia, drewna, metalu, eksponowane w naturalnym i kulturowym środowisku (figury brązowe w Celle, Włochy 1985, kamienne kręgi dla Israel Museum w Jerozolimie, 1987, głowy zwierzęce z brązu w Parku Olimpijskim w Seulu, Korea Płd., 1988). W latach 90. powstały figury dla Wilhelm Lehmbruck Museum w Duisburgu, Niemcy, 1990, Storm King Art. Centre w Mountainville, USA, 1994, Europos Park w Wilnie,1999, i in. Obok monumentalnych prac w przestrzeni artystka zrealizowała również mniejsze cykle. Do najważniejszych z tego czasu a później kontynuowanych należy Tłum I (1986-87) oraz Gry wojenne (1987-95), wystawione w Nowym Jorku, za które to wyróżniona została nagrodą Distinction in Sculpture przyznawaną przez Nowojorskie Centrum Rzeźby (1993). Na przełomie lat 80. i 90. rozpoczęła pierwsze grupy „kroczących figur” wykonanych z juty a potem z brązu. W połowie lat 90. zajmowała się także choreografią, tworząc projekty i układy dla polskich i japońskich tancerzy. W 2001otrzymała nagrodę Visionaries Craft Museum w Nowym Jorku za całokształt twórczości. Jest autorką ponad 100 wystaw indywidualnych w galeriach i muzeach Europy, obu Ameryk, Australii i Japonii.


Wystawa czynna do 30 maja 2007

________________________________
Relacja przygotowana przez Artinfo.pl                   



Galeria prac


Powrót