Malwina Rzonca - A potrafisz tak? - malarstwo

Czym jest kicz? I czy jest czymś złym?
Pytać o to można patrząc na obrazy Malwiny Rzoncy w galerii Nova; pytać o to można samą artystkę, która po raz kolejny odnosi się do pojęcia kiczu w najnowszym cyklu prac „A potrafisz tak?”. 
Kolorowe, błyszczące brokatem, przyciągające wzrok skomplikowanymi pozycjami modelek, płótna Malwiny mogą zarówno cieszyć oko jak i je drażnić. Pierwsze sekundy obcowania z nimi przywołują obrazy jarmarcznych odpustów, które każdy chyba kiedyś lubił, i które chyba dla każdego były pewnym rodzajem długo oczekiwanego święta. A więc pozytywnie. 
Przyglądając się w sposób bardziej wyrachowany (a na pewno mniej spontaniczny), gratulujący sobie obiektywnego spojrzenia krytycy stwierdzą, że mają do czynienia z kiczem. 
Ale czym jest ten kicz?
Rozumiany schematycznie i stereotypowo, utożsamiany najczęściej ze szmirą i tandetą, dla artystki jest „wyrazem najczystszej energii, niosącym ze sobą intencje oczarowania pięknem”. Jak twierdzi, agresywna krytyka kiczu wydaje się jedynie przejawem kompleksu na tym tle i wydaje się, że sporo w tym racji. 
Prezentowane w Novej płótna podejmują temat gimnastyki artystycznej. Temat to bliski artystce – trenowała ją w okresie dzieciństwa. Ukazane podczas ćwiczeń i przygotowań do nich dziewczynki emanują feerią barw, a brokatowe tło wprowadza coś z klimatu estrady. Błyszcząc się i złocąc, mają w sobie pierwiastek świątecznej, by nie rzec sakralnej atmosfery. Swoją drogą, dziś, przyzwyczajeni do lśniącego i złotego tła ikon czy średniowiecznych obrazów otoczonych atmosferą nabożnego skupienia i podziwu, nie do końca zdajemy sobie sprawę, że i tu możemy mieć do czynienia w jakimś sensie z niczym innym jak kicz. 
Celem, jaki stawia sobie Malwina jest skonstruowanie niezależnego języka twórczego, korespondującego na równi z najnowszymi prądami w sztuce, jak i całą historią sztuki. Zaznacza: „Pytanie o piękno stało się najważniejszym punktem odniesienia moich estetycznych poszukiwań”.