Marek Piasecki - Fragile

Wernisaż: 2008-11-27 19:00:00

W Narodowej Galerii Sztuki Zachęta otwarto wystawę poświęconą twórczości Marka Piaseckiego. Artysta tworzył na pograniczu malarstwa, grafiki i fotografii. Często posługiwał się techniką heliografii, kolażu, assamblażu i ready-mades. Twórczość Piaseckiego jest wielowątkowa, ale najbardziej znany jest ze swoich heliografii i miniatur.

Na wystawę w Zachęcie składa się 260 prac, z najaktywniejszego okresu twórczości, z lat 1956-1975. Fragile to tytuł wystawy. Być może odnosi się do wrażliwości artysty na otaczający świat, być może nawiązuje do delikatnych manekinów i lalek, które były częstym tematem w pracach krakowskiego artysty. Wystawa jest próbą retrospektywy dorobku Piaseckiego. Nierzadko utożsamia się twórczość artysty z nurtem surrealistycznym, gdzie ciało kobiety pokazane jest jako bierna postać lalki, bez twarzy. Ta część twórczości nasycona jest jednoznacznym erotyzmem. Piasecki widzi ciało kobiety we fragmentacji, podchodzi do tematu niczym chirurg. Artysta posługuje się symbolem - szklanym okiem lalki. Element podglądania, który na stałe wpisany jest w zawód fotografa, tu przybiera formę sztucznego oka, które widzi i (nie) widzi.
Twórczość Piaseckiego to także czarne rzeźby z okresu szwajcarskiego. Połączenie metalu, plastiku, drewna i szkła. W tym przypadku także pojawia się sztuczne oko,w formie szklanej kulki. Tajemnicza, mroczna strona fotografii i obiektów artysty to nie jedyna odsłona jego twórczości. Fotografie reportażowe to bogaty cykl, który przedstawia szarą rzeczywistość lat 50. Natomiast malarstwo typu Informel nawiązuje do cykli heliografii i miniatur. Marek Piasecki to artysta, który najlepiej czuje się w swoim introwertycznym świecie sztuki, gdzie rzeczywistość zamknięta jest w gablotce lub pudełku czy klatce dla ptaków. Sztuka, którą uprawia Piasecki jest głęboko nasycona emocjami, ponieważ samo zainteresowanie ciałem w sposób anatomiczny to wyraz jego przeżyć z dzieciństwa, gdy był świadkiem terroru okresu II Wojny Światowej. Jako malarz widzi piękno w brzydocie. Antyestetyzm przenosi do fotografii. Każda jego forma wyrazu artystycznego to przemyślana od początku do końca historia. Precyzja techniczna fotografowanego przedmiotu to jedno, ale Piasecki bardzo dba o to, by wszystko to, co wyszło z pod jego ręki było perfekcyjnie wykończone. Dla artysty ważne są szczegóły, dobór odpowiedniej techniki. Marek Piasecki to badacz, każdy jego wytwór jest pewnego rodzaju doświadczeniem. A dzieło sztuki wcale nie ostatecznym "produktem" artysty...

Fotorelacja

Galeria prac

Powrót

ZACHĘTA Narodowa Galeria Sztuki
ul. Plac Małachowskiego 3 00-916 Warszawa
tel: 22 827 58 54
fax: 22 827 78 86

office@zacheta.art.pl
zacheta.art.pl

Godziny otwarcia:
galeria: wtorek - niedziela 12.00 - 20.00; biblioteka: poniedziałek - piątek 10.00 - 16.00; dział dokumentacji: poniedziałek - czwartek 10.00 - 15.00

Indeks artysty

Marek PIASECKI

Urodzony w Warszawie, od 1945 roku mieszkał w Krakowie, gdzie stawiał pierwsze artystyczne kroki. Studiował historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Dzięki kontaktom przyjacielskim rodziców, bardzo szybko nawiązał znajomości z krakowskimi artystami: Jonaszem Sternem i Marią Jaremianką. W 1958 r. został przyjęty na członka Grupy Krakowskiej. Od najmłodszych lat interesował się fotografią i filmem. Już w połowie lat 50. jego zdjęcia reportażowe publikowane były w „Świecie Młodych” i „Stolicy”.

W latach 50. dojrzały już artysta nawiązał przyjaźń z Mironem Białoszewskim. Dzięki Białoszewskiemu, Piasecki nie tylko poznał środowisko artystyczne skupione wokół Teatru na Tarczyńskiej, ale również wykonywał fotograficzną dokumentację pierwszych spektakli. Obok reportażu i swoiście pojętego dokumentu był również wrażliwym portrecistą swojego środowiska. W jego twórczości możemy znaleźć wnikliwe studia portretowe Białoszewskiego, Nikifora, Zdzisława Beksińskiego czy Jerzego Lewczyńskiego, z którymi zaprzyjaźnił się pod koniec lat 50.

Fotografia miała również duży wpływ na stricte artystyczną działalność Piaseckiego, w której autor sięgał często po technikę heliografii a także wykorzystywał techniki fotochemiczne dla opracowywania kompozycji abstrakcyjnych. Brał udział m.in. w II i III Wystawie Sztuki Nowoczesnej w Warszawie w 1957 i 1959 r. Od końca lat 50. działalność Piaseckiego realizowała się na dwóch polach. W listopadzie 1958 r. podjął pracę reportażysty w Tygodniku Powszechnym, którą wykonywał do 1962 roku (zdjęcia fotografa ukazywały się w tym tytule do połowy lat 60.). Jednocześnie artysta rozpoczął aktywną działalność artystyczną i wystawienniczą. Z własnej pracowni stworzył rodzaj obiektu artystycznego, którego fragmenty eksponował na wystawach, wystawiając „przedmioty” – kompozycje przestrzenne będące skrzynkami zawierającymi różne obiekty, fragmenty lalek, zabawek czy tkanin.

W roku 1967 Piasecki wyjechał do Szwecji na zaproszenie Konsthall w Lunds. Tam też osiadł i tworzył, a jego twórczość spotkała się z wielkim uznaniem. W ostatnich latach dzieła Piaseckiego są na nowo odkrywane w Polsce dzięki wystawom w Galerii Starmach w Krakowie (Marek Piasecki. Heliografie, marzec - kwiecień 2007) oraz w warszawskiej Zachęcie (Marek Piasecki. Fragile, listopad 2008 - styczeń 2009).