Maria Waliszewska-Bendek - Wygnani z raju

Wyobraźnia i ręka malarki krążą wokół słowa MIŁOŚĆ. Jakby chciały to znaczenie rozłupać albo rozszerzyć dostawszy się wpierw do środka. Ale warsztat miarkuje zapędy i wszystko się mieści w umownych formach malarskiego opisu. Widać Maria Waliszewska-Bendek już na młodu napełniła swoją osobowość sztuką czasu zastanego. Wszystko, co największego i najważniejszego stało się w europejskim ciągu tworzenia w XX wieku znajduje ciche echo w seriach opowiadających o zbliżeniu dwóch ludzkich istot. Od kształtnego symbolizmu aż po deformującą ekspresję wciąż tak samo postacie pragną oderwać się od ciężaru brył i ulecieć w przestrzeń duchową. Lecz to, co im przyrodzone – i materialność, i malarska wiedza – ogranicza i zawraca do punktu wyjścia. Najbardziej interesujące w "Wygnanych z raju" wydaje się zespolenie rzeźbiarskiej wizji figur z nałożonym na nie malarskim tchnieniem koloru i śladami ruchu pędzla.



Powrót