Michał Budny - Światło
Wernisaż: 2009-02-21 18:00:00
Wystawa Światło Michała Budnego w Galerii Raster kontynuuje eksperymentalne próby artysty uchwycenia niematerialnego, transparentnego zjawiska fizycznego.
Kompozycje rzeźbiarskie, film, przestrzeń i światło tworzą symbiotyczny układ, w którym tytułowe światło, jako tworzywo plastyczne, określa relacje zachodzące w przestrzeni, na zasadzie korelacji organizuje wnętrze galerii. Widz znajdując się wewnątrz aranżacji, poddany zostaje zintegrowanemu działaniu impulsów plastycznych.
Światło operuje pomiędzy skomplikowanymi rytmami płaszczyzn, różnorodnymi planami przestrzennymi, przenika między kontrastowo ukształtowanymi wklęsłymi i wypukłymi, dynamicznymi i statycznymi formami rzeźbiarskimi.
Srebrzyste, chłodne, metaliczne światło ujawnia dyskretną świetlistość kompozycji rzeźbiarskich, wnika w strukturę, odbija się, załamuje, powoduje połysk, lśnienie, migotanie. W efekcie wywołuje iluzoryczne wrażenie ruchu i tym samym dynamizuje rzeźby. Autonomiczne, heterogeniczne kompozycje rzeźbiarskie uzyskują otwartą, swobodną, nie ograniczoną formę.
Promień światła w koncepcji Michała Budnego może być rozumiany w dwojaki sposób: jako wszechogarniający, inherentny, kreacyjny czynnik działający na rzeźby albo też zapośredniczony, endogeniczny sztuczny wytwór istniejący w wyniku projekcji filmu wideo na ścianę w przestrzeni galerii.
Twórczość Michała Budnego poszukująca doskonałej formuły zapisu nieuchwytnych zjawisk, zaskakuje dyferencją rozwiązań kompozycyjnych i znakomitym wyczuciem formy.
Powrót
Kompozycje rzeźbiarskie, film, przestrzeń i światło tworzą symbiotyczny układ, w którym tytułowe światło, jako tworzywo plastyczne, określa relacje zachodzące w przestrzeni, na zasadzie korelacji organizuje wnętrze galerii. Widz znajdując się wewnątrz aranżacji, poddany zostaje zintegrowanemu działaniu impulsów plastycznych.
Światło operuje pomiędzy skomplikowanymi rytmami płaszczyzn, różnorodnymi planami przestrzennymi, przenika między kontrastowo ukształtowanymi wklęsłymi i wypukłymi, dynamicznymi i statycznymi formami rzeźbiarskimi.
Srebrzyste, chłodne, metaliczne światło ujawnia dyskretną świetlistość kompozycji rzeźbiarskich, wnika w strukturę, odbija się, załamuje, powoduje połysk, lśnienie, migotanie. W efekcie wywołuje iluzoryczne wrażenie ruchu i tym samym dynamizuje rzeźby. Autonomiczne, heterogeniczne kompozycje rzeźbiarskie uzyskują otwartą, swobodną, nie ograniczoną formę.
Promień światła w koncepcji Michała Budnego może być rozumiany w dwojaki sposób: jako wszechogarniający, inherentny, kreacyjny czynnik działający na rzeźby albo też zapośredniczony, endogeniczny sztuczny wytwór istniejący w wyniku projekcji filmu wideo na ścianę w przestrzeni galerii.
Twórczość Michała Budnego poszukująca doskonałej formuły zapisu nieuchwytnych zjawisk, zaskakuje dyferencją rozwiązań kompozycyjnych i znakomitym wyczuciem formy.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
