Michał Paryżski - wystawa w Galerii Kordegarda

Galeria Kordegarda przy Krakowskim Przedmieściu w Warszawie zaprasza na wystawę prac Michała Paryżskiego. Polskiego artysty, od prawie 30 lat mieszkającego w Szwecji, mającego swoje wystawy w wielu stolicach Europy i w świecie. Na wystawie zaprezentowano zarówno prace olejne, grafiki (tusz, papier), jak i ciekawą instalację.

Poproszony o określenie najważniejszych „wytycznych” swojej twórczości Michał Paryżski na pierwszym miejscu stawia płaszczyznę obrazu jako temat i cel poszukiwań. Tendencje do konstruowania i zabudowywania płaszczyzny widać we wszystkich jego pracach, bez względu na to, czy używa technik czysto malarskich, rysunkowych, czy też posługuje się wypowiedziami konceptualnymi. Z drugiej jednak strony cała twórczość Michała Paryżskiego dzieje się na przecięciu literatury i plastyki. Artystę interesuje znak graficzny, zapis pisma, a w końcu linia. Przez wiele lat myślał o stworzeniu instalacji, która w pełni obrazowałaby wymyślony przez niego system „zarządzania” płaszczyzną. Zanim to nastąpiło rozwijał go w obrazach i rysunkach. 

Surrealiści w pełni akceptowali współudział przypadku w procesie powstawania dzieła. Tę role przypadku wykorzystuje Paryżski w całej swojej twórczości, i to na dwa rożne sposoby. Pierwszy z nich zastosował w konceptualnej „Kreacji płaszczyzny”, drugi wykorzystuje w obrazach i rysunkach. 
W połowie lat 70. artyści wybierali figurację, narrację, malarstwo zaangażowane, socjologizujące, ekspresyjne w formie i treści. Paryżski poszedł inną drogą, był w swoim wyborze odosobniony i przez to oryginalny. Interesowało go malarstwo samo w sobie. Dla niego, podobnie jak dla Pollocka, treść nie miała znaczenia, a sam proces twórczy stawał się bardziej istotny od finalnego efektu.
Jednak w przeciwieństwie do ogólnego braku ograniczeń Pollocka twórczość Paryżskiego jest wynikiem dyscypliny. Ważna jest w niej wrażliwość oka i sprawność ręki. Obserwujemy porzucenie kontrastowych, czystych barw wczesnego okresu twórczości na rzecz czerni i bieli w celu maksymalnego uproszczenia płaszczyzny. 
Cała twórczość Paryżskiego jest ciągłą walką artysty w celu jej ujarzmienia, ograniczenia i skodyfikowania. W jego płótnach widać sprzeczność pomiędzy ekspresja gestu i geometrycznie niemal wykreślaną siatką kwadratów – rastrem, który nadaje obrazom rygor nie odbierając dynamiki. Ta sprzeczność decyduje o ich sile. 

Na wystawie w Kordegardzie zwraca uwagę instalacja - "Kreacja płaszczyzny" - wykonana z płyty plexi. Po raz pierwszy została zaprezentowana przed rokiem w Galerii 78 w Gdyni. Jej koncepcja zrodziła się niemal 30 lat temu. Artysta już w latach 70. stworzył własny, oryginalny system istnienia elementu na płaszczyźnie. 
Punktem wyjścia instalacji jest założenie, że płaszczyzna to nieskończona ilość przecinających się linii prostych, które są zbiorami nieskończonej ilości punktów. Płaszczyzna jest więc definitywną syntezą linii. Na potrzeby instalacji artysta zaprojektował eksperymentalną płaszczyznę, która otrzymała formę kwadratu 8x8 i została podzielona na 64 części, jak szachownica. Dało to 81 punktów przecięcia linii. We wnętrzu galerii powiesił 24 płyty z przeźroczystej pleksi. Na każdej nakleił 3 czarne, przecinające się w 6 punktach linie. Złożoność tej konstrukcji została oczywiście wyliczona przez komputer, a dzięki nieprzypadkowemu połączeniu punktów, stworzony został zamknięty zbiór wszystkich możliwych konfiguracji 3 linii prostych na płaszczyźnie. 

Wystawa w Galerii Kordegarda stanowi bardzo interesującą analizę twórczości Michała Paryżskiego. Pozwala bliżej poznać filozoficzne i kontemplacyjne spojrzenie Paryżskiego na świat, a także na samego siebie.
Polecamy uwadze tę wystawę!