Mira Skoczek-Wojnicka - wystawa w Galerii U Frycza

Mira Skoczek-Wojnicka jest artystką zajmującą się wieloma dziedzinami sztuki. Bliskie jest jej malarstwo, grafika, rysunek, a także projektowanie graficzne. Szansą poznania jej grafik były wielokrotne wyróżnienia w konkursie na „Najlepszą grafikę miesiąca”. O tym, że poza grafikami uprawia malarstwo jest powszechnie wiadomo, jednak okazji do wejrzenia w jej malarskie dzieło było ostatnio niewiele. Teraz jest szansa nadrobić tę zaległość - w krakowskiej Galerii U Frycza prezentowane są jej obrazy, grafiki i rysunki, którym nadała wspólną nazwę - „To, co lubię”.

Artyści dość rzadko kuszą się na otwarte przyznanie się do swoich gustów; ma to raczej wynikać z owocu ich pracy. W przypadku Miry Skoczek-Wojnickiej jest inaczej - otwarcie przyznała, że kieruje się skrajną prywatą, pokazując po prostu to, co lubi.

Dwie sale wystawowe zostały wypełnione pracami pochodzącymi z nieco odleglejszych czasów, poczynając od wczesnej abstrakcji, a kończąc na płótnach, z nie do końca jeszcze wyschniętą farbą. 

Artystka prowadzi indywidualne eksperymenty z technikami i biegłą nimi żonglerkę. Obejrzeć można grafiki z tzw. „złotej serii”, obrazy, w które wkomponowała miedziane płyty. Ich lśniąca ciepło powierzchnia nadaje im trochę sakralny, średniowieczny klimat. Widzimy też rozłożone na podłodze dużych rozmiarów płótno, malowane w tej właśnie pozycji, na które patrzeć można ze wszystkich stron. Jak przyznaje Skoczek-Wojnicka - w tej pozycji wygląda najlepiej, a obserwowane z wielu stron - za każdym razem prezentuje się trochę inaczej.

Artystka nie ukrywa swojej fascynacji dawnym malarstwem, szczególnie XVII-wiecznym. Może stąd właśnie bierze się barokowy rozmach, kompozycja i bogactwo jej obrazów. Bez trudu rozpoznamy dzieła inspirowane twórczością Velasqueza i jego Infantką Małgorzatą, znajdziemy też inspiracje Dziewczyną z perłą Jana Vermeera, a także przetworzony autoportret Rembrandta, obok którego dumnie widnieje autoportret samej artystki. Idąc w głąb historii, dostrzeżemy też kompozycję nawiązującą wyraźnie do przedstawienia Zaśnięcia Marii z ołtarza Wita Stwosza.

Bogactwo technik, tematów, a przede wszystkim autorski wybór Skoczek-Wojnickiej, szansa zobaczenia tego, co lubi właśnie ona - skłania do obejrzenia tej wystawy.