Niebieski - kolor nieskończoności
22 marca w Galerii Joan Gaspar w Barcelonie miało miejsce otwarcie kolejnej wystawy zatytułowanej Niebieski - kolor nieskończoności. Ekspozycja potrwa do 12 maja 2012.
Prezentowane są prace artystów katalońskich, jak też twórców innych narodowości. Odwiedzający galerię mają przyjemność obcowania z dziełami sztuki artystów światowej sławy.
Wystawa jest kolejną odsłoną cyklu 3 kolorów: czerwonego, niebieskiego i żółtego. Po znakomitym odbiorze wystawy Czerwony - kolor moich marzeń (Madryt, 2011) zdecydowano się na kolejną ekspozycję tym razem prezentującą niebieski, jako kolor dominujący.
Na wystawie Niebieski - kolor nieskończoności eksponowane są prace artystów różnych pokoleń, które łączy wspólna barwa o zróżnicowanej tonacji. Błękit jest jedynym kolorem który pozwala wyrazić namiastkę ogromu niebios, duchowości i związanej z nią tajemnicą. Tę atmosferę doskonale oddaje rzeźba Igora Mitoraja, jak również obrazy kochanków Montserrat Gudiol, czy krajobrazy Miquela Ibarza i Joana Pere Viladecans.
Na ekspozycji można również zobaczyć obrazy Antoni Clavé z różnych okresów twórczości artysty, z charakteryzującym je żywym i elektryzującym błękitem.
Akwaforty i akwarele kolejnego czołowego twórcy katalońskiego – Joan Miró, także znalazły się na wystawie ze znamiennym dla niego uproszczeniem formy i bogatym językiem symboli malarskich.
Obok klasycznych wątków występujących w obrazie Josep de Togores “Femme au bras croisé”, pojawiają się również surrealistyczne motywy w innych obrazach tego artysty, które współgrają ze stylem André Masson, Georges Braque czy Gastona Louisa Rouxa – przedstawicieli szkoły francuskiej.
Równie ciekawą pozycją jest praca Enrique Brinkmanna wykonana na metalowej siatce, techniką charakterystyczną dla tego artysty.
Na wystawie nie mogło zabraknąć obrazów dwóch artystów współtworzących w latach 70 i 80, Eduardo Arranz-Bravo i Rafael Lozano Bartolozzi, autorów sławnego muralu fabryki Tipel w Parets del Vallès niedaleko Barcelony.
Niezwykła jest również historia galerii, która liczy juz ponad 100 lat swojej działalności na rynku sztuki w Barcelonie. W 1909 ówczesna Sala Gaspar została założona przez Joana Gaspara - ojca obecnego właściciela galerii. To właśnie ta galeria stała się pierwszą salą ekspozycyjną prac Picassa w Barcelonie. W 1960 roku gazety rozpisywały się o tłumach miłośników Picassa czekających przed Salą Gaspar na jego pierwszą ekspozycje w stolicy Katalonii. Od tego momentu każdy kataloński artysta marzący o sławie i uznaniu, chciał aby jego prace były wystawiane w historycznej Sali Gaspar.
Od lat 50. Joan Gaspar wspierał artystów awangardy, popularyzując ich twórczość, mimo sprzeciwu władz Franco. Był przyjacielem Pabla Picassa i Antoni Clavé oraz mentorem artystów takich jak Joan Miró, Alexander Calder, Georges Braque, Marc Chagall, Josep de Togores, Antoni Tàpies, Eduardo Chillida.
W 1992 została otwarta nowa galeria będąca bezpośrednią kontynuacją działalności wcześniejszej Sali Gaspar, zarządzana przez syna pierwszego założyciela – Joana Gaspara i Ferreras. Wkrótce też właściciele galerii, prężnie działającej na hiszpańskim rynku sztuki, postanowili otworzyć drugą filię w Madrycie. Zgodnie z tradycją zapoczątkowaną przez Salę Gaspar, prezentowane są dzieła sławnych artystów hiszpańskich (Picasso, Miró, Clavé, Tàpies, Calder), jak i młodszego pokolenia, m.in. Concha Sampol, Enrique Brinkmann, Claudi Casanovas, Andreu Alfaro czy Eduardo Chillida oraz artystów innych narodowości, takich jak: Etienne Krahenbuhl, Jean-Baptiste Huynh i Igor Mitoraj. Galeria współpracuje z muzeami w kraju i zagranicą, uczestnicząc w organizowaniu publicznych wystaw.
Powrót
Wystawa jest kolejną odsłoną cyklu 3 kolorów: czerwonego, niebieskiego i żółtego. Po znakomitym odbiorze wystawy Czerwony - kolor moich marzeń (Madryt, 2011) zdecydowano się na kolejną ekspozycję tym razem prezentującą niebieski, jako kolor dominujący.
Na wystawie Niebieski - kolor nieskończoności eksponowane są prace artystów różnych pokoleń, które łączy wspólna barwa o zróżnicowanej tonacji. Błękit jest jedynym kolorem który pozwala wyrazić namiastkę ogromu niebios, duchowości i związanej z nią tajemnicą. Tę atmosferę doskonale oddaje rzeźba Igora Mitoraja, jak również obrazy kochanków Montserrat Gudiol, czy krajobrazy Miquela Ibarza i Joana Pere Viladecans.
Na ekspozycji można również zobaczyć obrazy Antoni Clavé z różnych okresów twórczości artysty, z charakteryzującym je żywym i elektryzującym błękitem.
Akwaforty i akwarele kolejnego czołowego twórcy katalońskiego – Joan Miró, także znalazły się na wystawie ze znamiennym dla niego uproszczeniem formy i bogatym językiem symboli malarskich.
Obok klasycznych wątków występujących w obrazie Josep de Togores “Femme au bras croisé”, pojawiają się również surrealistyczne motywy w innych obrazach tego artysty, które współgrają ze stylem André Masson, Georges Braque czy Gastona Louisa Rouxa – przedstawicieli szkoły francuskiej.
Równie ciekawą pozycją jest praca Enrique Brinkmanna wykonana na metalowej siatce, techniką charakterystyczną dla tego artysty.
Na wystawie nie mogło zabraknąć obrazów dwóch artystów współtworzących w latach 70 i 80, Eduardo Arranz-Bravo i Rafael Lozano Bartolozzi, autorów sławnego muralu fabryki Tipel w Parets del Vallès niedaleko Barcelony.
Niezwykła jest również historia galerii, która liczy juz ponad 100 lat swojej działalności na rynku sztuki w Barcelonie. W 1909 ówczesna Sala Gaspar została założona przez Joana Gaspara - ojca obecnego właściciela galerii. To właśnie ta galeria stała się pierwszą salą ekspozycyjną prac Picassa w Barcelonie. W 1960 roku gazety rozpisywały się o tłumach miłośników Picassa czekających przed Salą Gaspar na jego pierwszą ekspozycje w stolicy Katalonii. Od tego momentu każdy kataloński artysta marzący o sławie i uznaniu, chciał aby jego prace były wystawiane w historycznej Sali Gaspar.
Od lat 50. Joan Gaspar wspierał artystów awangardy, popularyzując ich twórczość, mimo sprzeciwu władz Franco. Był przyjacielem Pabla Picassa i Antoni Clavé oraz mentorem artystów takich jak Joan Miró, Alexander Calder, Georges Braque, Marc Chagall, Josep de Togores, Antoni Tàpies, Eduardo Chillida.
W 1992 została otwarta nowa galeria będąca bezpośrednią kontynuacją działalności wcześniejszej Sali Gaspar, zarządzana przez syna pierwszego założyciela – Joana Gaspara i Ferreras. Wkrótce też właściciele galerii, prężnie działającej na hiszpańskim rynku sztuki, postanowili otworzyć drugą filię w Madrycie. Zgodnie z tradycją zapoczątkowaną przez Salę Gaspar, prezentowane są dzieła sławnych artystów hiszpańskich (Picasso, Miró, Clavé, Tàpies, Calder), jak i młodszego pokolenia, m.in. Concha Sampol, Enrique Brinkmann, Claudi Casanovas, Andreu Alfaro czy Eduardo Chillida oraz artystów innych narodowości, takich jak: Etienne Krahenbuhl, Jean-Baptiste Huynh i Igor Mitoraj. Galeria współpracuje z muzeami w kraju i zagranicą, uczestnicząc w organizowaniu publicznych wystaw.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
