Przypadki pojedyncze: między Duchem a Materią

Galeria Stara Prochownia prezentuje wystawę Scenografia- Przypadki pojedyncze: między Duchem a Materią należącą do cyklu Dotyk Oka- Spotkania między ruchem a bezruchem, zapoczątkowanego w 2005 roku przez Unię Teatr Niemożliwy. Cykl obejmuje szereg wystaw plastycznych wzbogaconych o projekty muzyczne, poświęconych szeroko pojętej twórczości teatralnej. Warto zapoznać się z samą działalnością Unii Teatr Niemożliwy, bo to niezwykle produktywne przedsięwzięcie łączące wybitnych artystów. Stowarzyszenie nie określa programu, ani wizji artystycznej, co za tym idzie umożliwia rozwój twórcom nie ograniczając ich indywidualności. Przyjęcie takiej strategii wydaje się być słuszne tym bardziej, iż znajduje swoje uzasadnienie w licznie nagradzanych realizacjach. 

Przestrzeń galerii na czas wystawy została zapełniona elementami ze świata teatru. Możemy tu odnaleźć metalową konstrukcję autorstwa Mariusza Maciejewskiego będąca fragmentem scenografii z tryptyku „Worek Judyty”, projekt lalki Katarzyny Proniewskiej-Mazurek do spektaklu „Łagodna” Dariusza Kunowskiego twórcy Sceny Lubelskiej, kostiumy Agaty Kiki- Przychodzień do spektaklu „Karma”, obiekty scenograficzne Romana Woźniaka, a także rysunki teatralne Zbigniewa Szumskiego. Wystawa obejmuje również dokumentację fotograficzną spektakli i akcji ulicznych takich jak „Europa” czy „Autobus” Akademii Ruchu. Pierwiastkiem ożywiającym ekspozycję była projekcja zapisów filmowych spektakli jak również muzyka kompozytora, Marka Żurawskiego.

Kurator wystawy, Ryszard Kawalec pragnie zobrazować współistnienie aktora i obiektu należącego do rzeczywistości teatralnej, ich wzajemny stosunek i towarzyszącą temu duchowość. W tym celu skupia trzy osobliwości sceny teatralnej. Zaistniały w 1992 roku Teatr Cinema Zbigniewa Szumskiego, Teatr Academia powstały w 1993 roku, aktualnie kierowany przez Romana Woźniaka i Teatr Akademia Ruchu założony przez Wojciecha Krukowskiego w 1973 roku. Efektem współpracy kreatorów nowoczesnego teatru jest prezentacja odmiennych wyobrażeń, traktujących ten sam temat.

Goście przybyli do galerii to przede wszystkim twórcy i sympatycy teatru wizualnego, spotkanie upłynęło więc w kameralnej atmosferze. Drugą część wieczoru rozpoczęła sztuka „Nie mówię tu o miłości” w reżyserii Zbigniewa Szumskiego. To surrealistyczny obraz codzienności pracowników zieleni miejskiej. Szumski porusza problem egzystencji człowieka, jednak nie traktuje go śmiertelnie poważnie, zapewniając nam sporą dawkę absurdalnego humoru. Występ spotkał się z dużym entuzjazmem publiczności, po zakończeniu spektaklu brawa wielokrotnie wywoływały aktorów na scenę.