Robert Szymani - Malarstwo - Stara Prochownia
Robert Szymani, autor którego zaliczyć należy do średniego pokolenia twórców, jest uczniem Mariana Gradzińskiego, którego prace nie tak dawno oglądaliśmy w tej samej galerii. Wpływ nauczyciela widać u Szymani przede wszystkim poprzez wspólny krąg inspiracji, którym jest szeroko pojęty świat przyrody.
Transpozycja tych inspiracji na język malarski odbywa się przynajmniej dwojako. W pierwszym przypadku w postaci ekspresyjnego realizmu, w drugim - równie ekspresyjnej abstrakcji. Artysta preferuje naturalną gamę barw, skoncentrowaną wokół brązów i zieleni, realizując dla tego dość stonowanego zestawu kontrapunkty, w postaci czerwonych plam. Stosuje mięsistą fakturę, grubo nakładając farbę i budując niemal strukturalne kompozycje. Większość jego prac to studiowanie bardzo podobnych motywów i rozwiązywanie na ich przestrzeni zagadnień czysto malarskich.
Przyroda u Roberta Szymani staje się żywiołem monumentalnym, o ogromnej sile sprawczej. Autor, wyraźnie kontemplując jej bujną witalność, podchodzi z pokorą do przetwarzanego tematu. W obrazach bliższych realizmowi, a także w ujęciach dosłownych np. portretowych, stosuje podobne zabiegi formalne, jak w abstrakcjach, posiłkując się zbliżoną gamą barw i analogicznym sposobem kładzenia farby. Jego prace to malarstwo nierewolucyjne, skupione na temacie i w pewien sposób kontemplacyjne.
Powrót
Transpozycja tych inspiracji na język malarski odbywa się przynajmniej dwojako. W pierwszym przypadku w postaci ekspresyjnego realizmu, w drugim - równie ekspresyjnej abstrakcji. Artysta preferuje naturalną gamę barw, skoncentrowaną wokół brązów i zieleni, realizując dla tego dość stonowanego zestawu kontrapunkty, w postaci czerwonych plam. Stosuje mięsistą fakturę, grubo nakładając farbę i budując niemal strukturalne kompozycje. Większość jego prac to studiowanie bardzo podobnych motywów i rozwiązywanie na ich przestrzeni zagadnień czysto malarskich.
Przyroda u Roberta Szymani staje się żywiołem monumentalnym, o ogromnej sile sprawczej. Autor, wyraźnie kontemplując jej bujną witalność, podchodzi z pokorą do przetwarzanego tematu. W obrazach bliższych realizmowi, a także w ujęciach dosłownych np. portretowych, stosuje podobne zabiegi formalne, jak w abstrakcjach, posiłkując się zbliżoną gamą barw i analogicznym sposobem kładzenia farby. Jego prace to malarstwo nierewolucyjne, skupione na temacie i w pewien sposób kontemplacyjne.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
