Stanisław Dróżdż - OD DO
Wernisaż: 2009-09-19 17:00:00
Stanisław Dróżdż w swojej twórczości nieustannie powracał do problematyki czasu, przemijania. Praca OD DO prezentowana obecnie w galerii Appendix 2 także dotyka tego zagadnienia.
W kontekście niedawnej śmierci artysty projekt OD DO zyskuje dodatkowy, symboliczny wymiar. Początek i koniec. Ciekawe, że artysta w ostatnim czasie bardzo zabiegał o ponowną realizcję tej pracy (pierwszy raz został pokazany w 1994 r. we wrocławskim BWA) rozbudowaną o muzyczny podkład. Już podczas pierwszej odsłony projektu Dróżdż dostrzegł jego muzyczny potencjał – seria plansz przypominała mu nutowy zapis. Swoistego przekładu na język muzyki projektu Dróżdża dokonał Tadeusz Sudnik, znakomity reżyser dźwięku i kompozytor muzyki eksperymentalnej, stymże dopiero pod koniec 2008 r. (końca realizacji Dróżdż niestety nie dożył). Efekt tej wytężonej, kilkumiesięcznej pracy usłyszymy w Appendix 2.
Muzyczna oprawa zdecydowanie „służy” realizacji Dróżdża. Praca artysty, na którą składa się szereg 82 plansz wypełnionych dwoma słowami „od do” we wszelkich możliwych kombinacjach, tak, że tworzą niemal ornamentalne kompozycje, zyskuje rytmikę dźwięku. Ale to nie jedyna „wartość dodana”. W swoich projektach Dróżdż zwraca uwagę na materialność słowa, natomiast rozszerzenie jednego z nich o dźwiękowy zapis uwypukla tą problematykę. Słowo w realizacji OD DO już nie tylko odsyła do swojego wizualnego (graficznego) charakteru, ale także wskazuje na jego dźwiękowy charakter (podobnie jak w poezji fonicznej).
Realizacji Dróżdża z pewnością służy też miejsce, w którym jest wystawiana – przestrzeń wystawiennicza galerii Appendix 2 świetnie sprawdza się w prezntacji m.in. takich minimalistycznych projektów.
Wystawa Dróżdża po raz kolejny pokazuje, że mamy, czy raczej niestety, mieliśmy do czynienia, ze znakomitym artystą, którego wkład do polskiej poezji konkretnej oraz sztuki konceptualnej jest nie do przecenienia.
Powrót
W kontekście niedawnej śmierci artysty projekt OD DO zyskuje dodatkowy, symboliczny wymiar. Początek i koniec. Ciekawe, że artysta w ostatnim czasie bardzo zabiegał o ponowną realizcję tej pracy (pierwszy raz został pokazany w 1994 r. we wrocławskim BWA) rozbudowaną o muzyczny podkład. Już podczas pierwszej odsłony projektu Dróżdż dostrzegł jego muzyczny potencjał – seria plansz przypominała mu nutowy zapis. Swoistego przekładu na język muzyki projektu Dróżdża dokonał Tadeusz Sudnik, znakomity reżyser dźwięku i kompozytor muzyki eksperymentalnej, stymże dopiero pod koniec 2008 r. (końca realizacji Dróżdż niestety nie dożył). Efekt tej wytężonej, kilkumiesięcznej pracy usłyszymy w Appendix 2.
Muzyczna oprawa zdecydowanie „służy” realizacji Dróżdża. Praca artysty, na którą składa się szereg 82 plansz wypełnionych dwoma słowami „od do” we wszelkich możliwych kombinacjach, tak, że tworzą niemal ornamentalne kompozycje, zyskuje rytmikę dźwięku. Ale to nie jedyna „wartość dodana”. W swoich projektach Dróżdż zwraca uwagę na materialność słowa, natomiast rozszerzenie jednego z nich o dźwiękowy zapis uwypukla tą problematykę. Słowo w realizacji OD DO już nie tylko odsyła do swojego wizualnego (graficznego) charakteru, ale także wskazuje na jego dźwiękowy charakter (podobnie jak w poezji fonicznej).
Realizacji Dróżdża z pewnością służy też miejsce, w którym jest wystawiana – przestrzeń wystawiennicza galerii Appendix 2 świetnie sprawdza się w prezntacji m.in. takich minimalistycznych projektów.
Wystawa Dróżdża po raz kolejny pokazuje, że mamy, czy raczej niestety, mieliśmy do czynienia, ze znakomitym artystą, którego wkład do polskiej poezji konkretnej oraz sztuki konceptualnej jest nie do przecenienia.
Fotorelacja
Galeria prac
Powrót
