Witold Urbanowicz - Stare i nowe, wystawa malarstwa

Od 12 lutego w Hotelu de Saxe przy Krakowskim Przedmieściu 33 nastąpiły duże zmiany. Od tej pory działalność wystawiennicza Polskiego Domu Aukcyjnego będzie oddzielona od działalności aukcyjnej i będzie funkcjonować jako IRSA Fine Art, promująca sztukę ambitną.
Działalność w nowej formie została zainaugurowana poprzez wernisaż wystawy malarstwa Witolda Urbanowicza Stare i Nowe.
Zupełnie niezwykła wystawa jest obszerną, niemalże całościową prezentacją drogi artystycznej Witolda Urbanowicza, jednego z założycieli Grupy Nowohuckiej. 
Jak w przypadku innych wielkich artystów, życie polityczne, historyczne, społeczne i jego poplątane koleje nieodwołalnie i nieuniknienie splata się z życiem artystycznym i odciska swoje piętno na estetyce i ideologii.
Drastyczne doświadczenia wojny, brutalnego przesiedlenia ze Lwowa na Śląsk, soc-realność lat ’50 przekładają się na malarstwo materii, podobnie jak u Tadeusza Kantora, który formułuje koncepcję biednego pokoiku wyobraźni i realności biednej, zdegradowanej (w malarstwie i w teatrze).
 
Wielkoformatowe płótna z lat ’50 są jakby ludzkim krzykiem cierpienia i niemocy. Jednak dla Urbanowicza wszystko zdaje się wsiąkać w malarstwo i tam oczyszczać się lecząc pokaleczoną psychikę. Stąd być może dla artysty malarstwo bez przerwy wygrywa. Następną fazą rozwoju artystycznego Urbanowicza były strukturalne reliefy w formacie kwadratu, których czas tworzenia odpowiada okresowi dominacji informelu, strukturalizmu i art brut.
Późniejsze obrazy są naznaczone wahaniami między figuratywnością i abstrakcją, intensywnym kolorem a jego brakiem. 
 
 
 
Obrazy z ostatnich kilku lat zdają się być wyborem spomiędzy wykorzystywanych technik i stylów. Artysta powraca do strukturalizmu, koloryzmu, dynamiki barwy i linii, tworząc „komórkowe” układy.













Wyjątkowa wystawa, wyjątkowego artysty, który sam o swojej sztuce mówi:
To jest to, co lubię
...ruch
dzianie się 
zmienność
teatralność
zabawę
wszelkie idiotyzmy
eksplodujące formy roślinno-zwierzęco-ludzkie połączone z geometrią
wrzask i ciszę
dzikość
świeżość
bazgranie
swobodę
inetnsywność barw
wrażliwość
śpiewność
taneczność
sztuczność
dosadność
sprzeczność i PRAWDĘ
  

  


 

      
 Wybrane prace:
 

 
   
 Nota biograficzna:

        
 
Witold Urbanowicz (ur. 1931r.) w Oszmianie (woj. Wileńskie). Po wojnie w latach 1950-56 studiował na ASP w Krakowie. Był uczniem profesorów: Zygmunta Radnickiego, Zbigniewa Pronaszki, Czesława Rzepińskiego i Jonasza Sterna. Urbanowicz wystawiał po raz pierwszy pod patronatem Marii Jaremy, Jonasza Sterna i Taduesza Kantora z grupą przyjaciół, którą współtworzyli Barbara Kwaśniewska, Julian Jończyk, Janusz Tarabuła, Jan Wroński. Potem dołączyła do nich Danuta Urbanowicz. Do młodych artystów przylgnęły nazwy „Grupa 5-ciu” i :Grupa Nowohucka”. Pod koniec lat ’50 to właśnie oni współtworzyli jedno z najciekawszych zjawisk sztuki powojennej, jakim było malarstwo materii.

    
Wystawa czynna do 10 marca 2004
 
   
Relacja przygotowana przez Artinfo.pl