Władysław Kufko - malarstwo - Galeria Domu Polonii

Czym jest sztuka? Dla Władysława Kufko, którego obrazy prezentowane są obecnie w krakowskim Domu Polonii, "sztuka jest dotknięciem wieczności, gdzie czas i przestrzeń zlewają się i gdzie z materii pierwotnej powstają majestatycznie mistyczne postacie, które powstają, unoszą się i znikają".

Czasem o świecie i życiu lepiej mówi przybliżenie ich niewielkiego fragmentu, niż obraz całości. Z podobnego założenia być może wyszedł Władysław Kufko. W swoich obrazach, przedstawiając niewielki fragment wybranej rzeczywistości - przedstawia jej całokształt. Te wybierane przez niego fragmenty nie są bez znaczenia. To nie wykadrowane kawałki nieba, czy pięknych pejzaży. To niepozorne "skrawki" otoczenia, na które rzadko zwraca się uwagę. A kiedy już zwraca - rzadko kiedy uznaje się je za piękne. To odrapane mury, fragmenty ścian, z których odpadł tynk, zniszczone drzwi, często dziurawe. Na nich - dziecięce rysunki, czasem graffiti. Pozornie brzydkie i nieciekawe - są w stanie więcej powiedzieć o świecie i człowieku niż pięknie malowane portrety. 

Brudne ściany, odrapane mury - obywatele codzienności, świata spoza żurnali - są świadkami codziennych zmagań się człowieka z trudem wyzwania, jakim często jest dla nich życie. Dziecięce, niby naiwne rysunki, życie to często komentują, są też dowodem naturalnej potrzeby ludzkiej, jaką jest chęć wypowiedzi i komentarza. Często pojawiający się element drzwi może być dowodem istnienia innego świata - tego, który ukryty jest za nimi. Inna rzeczywistość, inna mentalność, inna postawa? Może po prostu szansa na co innego.

Obok obrazów codzienności, maluje też Kufko kompozycje przypominające fantastyczne, bądź senne wizje. Ocierają się o surrealizm, przedstawiając podobne ślimakom stwory, zawieszone w próżni przedmioty, piramidy z trudnymi do zidentyfikowania mieszkańcami.
Dwa bieguny malarstwa artysty - osadzony w brutalnej często rzeczywistości, oraz ten fantastyczny, to dwa bieguny, z których składa się prawie każdy człowiek.