Wojciech Cieśniewski - malarstwo - Art NEW media

Galeria Art New Media coraz częściej ostatnio sięga po nowe nazwiska młodych twórców, szczególnie z kręgu dawnych studentów prof. Rajmunda Ziemskiego. Tym razem prezentuje wystawę malarstwa Wojciecha Cieśniewskiego.

Obrazy Cieśniewskiego balansują na granicy abstrakcji i figuracji. Trwa w nich wieczna walka pomiędzy tymi dwoma stylistykami. Nieskonkretyzowane do końca postaci to wyłaniają się z malarskiej magmy, to zatapiają w niej, rozpływając w materii farby. 
W malarstwie Cieśniewskiego widać dwojakie inspiracje. W zakresie koloru i budowania struktur malarskich jest to niewątpliwie lekcja jaką otrzymał od profesora Ziemskiego. Autor wiele z niej wyniósł. Zrozumiał, na czym polega budowanie dramatyzmu przedstawienia przy pomocy ścierania się grubych impastów z polami gładko zamalowanego płótna oraz na budowaniu napięcia poprzez stosowanie dysonansów kolorystycznych. Druga inspiracja to malarstwo wielkich mistrzów, wraz z uprawianą przez nich tematyką sakralną. Tutaj ma miejsce właściwe zrozumienie tenebryzmu Caravaggia, uduchowionego manieryzmu i specyficznej kolorystyki El Greca, symptomatycznej także później dla dzieł profesora Ziemskiego oraz intensywności wizji Tintoretta.

Najnowsze obrazy Cieśniewskiego sprawiają jednak wrażenie fazy pośredniej. Wielki w nich panuje natłok emocji i użytych środków. W recenzji twórczości Cieśniewskiego zamieszczonej w katalogu Jarosław Modzelewski pisze, że spotkanie z najnowszymi pracami autora niemało go zaskoczyło. Przywykł już, że Cieśniewski tworzy obrazy hermetyczne i organiczne, w których operuje środkami bardzo osobistej, emocjonalnej ekspresji. Najnowsze prace figuratywne zdały się Modzelewskiemu całkiem odmienne, rujnujące ustalona już opinię o Cieśniewskim, odchodzące od wcześniejszego ukorzenienia w naturze, na rzecz tematyki wywiedzionej z Biblii i realizowane poprzez niezwykle bogate środki malarskie. Faktycznie - spontanicznie kładziona farba, ekspresyjny gest pędzla, rozległe plamy barwne, nasycony kolor, nawarstwiana na siebie zgrubienia pigmentu określą to malarstwo. Patrząc jednak na obrazy ostatnie można odnieść wrażenie, że są one jeszcze w okresie laboratoryjnych eksperymentów, że autor zastosował tu zbyt wiele zabiegów, jakby próbując, które z użytych środków okażą się najbardziej adekwatne dla oddania jego wizji. Dlatego patrząc na jego najnowsze malarstwo odnosimy wrażenie nadmiaru, przepełnienia, które z czasem musi się nieco uogólnić i uporządkować, zyskując harmonię, a nie tracąc na ekspresji.