Wojciech Fangor - prace na papierze

Na wernisażu pojawił się tłum wielbicieli twórczości Fangora: kolekcjonerzy, koneserzy sztuki, krytycy. Prace na papierze, rysunki, szkice do większych kompozycji, komentarze tworzone na gorąco, kolaże komentujące rzeczywistość i odnoszące się do sztuki wielkich poprzedników mówią bardzo wiele o twórczości Fangora. Często są wypowiedzią bardziej osobistą niż kompozycje wielkoformatowe, tworzone na płótnie. Stąd też niekłamana ciekawość wśród publiczności, która mimo że wernisaż jest przede wszystkim towarzyskim wydarzeniem służącym uhonorowaniu artysty, to jednak tym razem zdecydowanie oddawała się kontemplacji prezentowanych prac. Warto podkreślić aranżację wystawy, przygotowaną przez Piotra Zamecznika, który od wielu lat kontynuuje rozpoczętą przez ojca współpracę z Fangorem. Szkoda tylko, że obowiązki zawodowe nie pozwoliły Piotrowi Zamecznikowi być na wernisażu, musiał wyjechać dzień wcześniej, co uniemożliwiło rozmowę i pytania, jakie chciała zadać mu publiczność. Poza przemówieniami Piotra Nowickiego i Krzysztofa Musiała, w których omówione zostały okoliczności powstania ekspozycji, oraz zwięzłych podziękowań samego Wojciecha Fangora skierowanych do wszystkich, którzy przyczynili się do powstania wystawy, uroczystą laudację wygłosił także jeden z najwybitniejszych polskich krytyków Szymon Bojko. Mówił on o wyjątkowości kreacji Fangora, wyprzedzającej dokonania europejskich twórców, a rozwijającej się autonomicznie i niezależnie.

W kontekście wystawy warto też zwrócić uwagę na dwa wydawnictwa jej towarzyszące. Pierwsze jest wydaniem kolekcjonerskim, wydrukowanym w ograniczonym nakładzie i skierowanym do amatorów bibliofilskich rarytasów. Drugie, mające cenę znacznie bardziej przystępną, stanowi pięknie wydany katalog wystawy.

Ekspozycja w Galerii aTak ukazuje wszystkie fazy twórczości Fangora, od najwcześniejszych prac przedstawiających - pejzaży oraz scen figuralnych, tworzonych pod wpływem Legera, choć w redakcji trochę surrealistycznej. Zobaczymy także abstrakcję z końca lat 50. i jej twórczy rozwój w stylu op-artu, dzieła z późnego okresu, począwszy od końca lat 70., w których artysta na nowo wrócił do sztuki figuratywnej, inspirowanej początkowo światem mediów elektronicznych, a następnie powrotem do klasycznych przedstawień aktu i portretu oraz własnych prac z wczesnego okresu, które malarz ostatnio poddaje ponownej obróbce artystycznej.
Barwne prace na papierze Wojciecha Fangora mają wyraźnie malarski charakter, o czym świadczy stosowana w nich technika: olej, gwasz, pastel olejny, kolorowe kredki. Wiele rysunków bądź stanowiło projekty obrazów, bądź to poszerzało malarskie poszukiwania artysty.