Znaki Czasu w Międzynarodowym Centrum Kultury

Wrażenie, jakie pewnie wielu ma od jakiegoś czasu, że wokół sztuki współczesnej rodzi się coraz większy krąg odbiorców, staje się faktem.
Nareszcie - można powiedzieć.
Do niedawna "pseudoodbiorcami" współczesnej sztuki były - paradoksalnie - ugrupowania należące bądź sympatyzujące najczęściej ze skrajnymi ruchami narodowo-katolickimi. Nie znaczy to, że odbiór ich polegał na przemyślanej interpretacji i świadomej dezaprobacie. Powszechną praktyką wyrażania tej dezaprobaty były głośne protesty, niestety, nie na podstawie refleksji po obejrzeniu wystawy. Najczęściej ci, którzy z prezentowaniem aktualnej sztuki się nie zgadzali byli ci, którzy nawet nie pofatygowali się, aby ją obejrzeć, czy chociaż poczytać trochę więcej na jej temat, a choćby posłuchać kontrargumentów innych osób.
Fakt więc zainicjowania przez samo Ministerstwo Kultury Narodowego Programu Kultury „Znaki czasu” jawi się jako wielki przełom, ba, rewolucja nawet, która - miejmy nadzieję - zmieni trochę postrzeganie tego, co dzieje się na obecnym rynku artystycznym przez jego przeciwników. Na wielką zmianę nie ma raczej co liczyć, ale może na w miarę bezkonfliktowe funkcjonowanie.
Celem programu Ministerstwa jest wypełnienie wieloletnich zaległości w gromadzeniu dzieł sztuki współczesnej w zbiorach publicznych, stworzenie systemu służącego jej rozwojowi i promocji, m.in. przez edukację. Zakłada się więc stworzenie reprezentatywnej kolekcji w oparciu o powstające kolekcje regionalne. 
I tu jesienią 2004 roku powołana została Małopolska Fundacja Muzeum Sztuki Współczesnej (tak jak i w każdym województwie w Polsce). Fundacja tworzy obecnie kolekcję z myślą o przyszłym zbiorze sztuki XXI wieku, przeznaczonym dla muzeum, które siedzibę swą ma mieć w Krakowie. Wokół miejsca siedziby powstało wiele sporów i dyskusji. Niektórzy twierdzą, że idealnym miejscem byłoby zaadoptowanie do tego celu byłego dworca PKP. Inni, że powinien być rozpisany konkurs na zaprojektowanie specjalnie na ten cel budynku, z czym i ja się zgadzam. Nie ma co mówić, Kraków potrzebuje także nowoczesnej - pod warunkiem, że dobrej - architektury.
Członkowie Komisji Eksperckiej, w których gestii leżą "zakupy" dzieł, jako datę graniczną przyjęli połowę lat 90., uznając, że wtedy właśnie ujawniły się w sztuce środkowoeuropejskiej nowe tendencje, opisywane dzisiaj jako nurt krytyczny, metaforyczny i (auto)ironiczny. Zwraca się tu uwagę na nieodnotowywanie ich, a nawet świadome pomijanie w zbiorach muzealnych Krakowa. Z tym z kolei nie do końca można się zgodzić. Faktem jest, że Galeria Sztuki Polskiej XX w. Muzeum Narodowego w Krakowie prze dobrych parę lat stała zamknięta, ucinając szansę zarówno prezentacji swoich zbiorów jak i poznania ich przez publikę, jednak przyznać trzeba, że i tu dokonywano zakupów sztuki współczesnej. Może nie na tak szeroką skalę (trzeba wziąć pod uwagę, że zakupy MNK obejmować mają i malarstwo, i rzeźbę, i rzemiosło artystyczne, od czasów najdawniejszych do dzisiaj), ale i w magazynach MNK był Maciejowski, czy Sasnal. Teraz szczęśliwie od drugiej połowy listopada nowo otwierana Galeria będzie udostępniona publiczności, która zetknie się i z dziełami Kozyry, i Deskur, i Sawickiej, i Bujnowskiego.
Nie o tym jednak, a o Kolekcji „Znaki Czasu”.
Od dłuższego czasu gromadzeniu kolekcji towarzyszy coraz większe nią zainteresowanie przyszłych odbiorców. Wiadomo, że dzieła już są kupowane, często darowane przez artystów, jednak nie można ich nigdzie zobaczyć. Stąd powstał pomysł, aby ich wybór zaprezentować w Galerii Międzynarodowego Centrum Kultury w Krakowie. 


Jest to pierwsza publiczna wystawa tworzonego zbioru. Potrwa do 27 listopada 2005. Obejrzeć można prace takich artystów jak:
Mirosław Bałka, Rafał Bujnowski, Marek Chlanda, Sergij Czajka, Marta Deskur, Anna Janczyszyn, Stanisław Koba, Paweł Książek, Piotr Lutyński, Robert Maciejuk, Jarosław Modzelewski, Marzena Nowak, Maria Pyrlik, Łukasz Skąpski, Superrgrupa Azorro, Marek Szczęsny, Grzegorz Sztwiertnia, Leon Tarasewicz, Zofia Wollny i Roman Dziadkiewicz